Διαπιστώσεις
Πέσαμε στην παγίδα που μας έστησε το FOCUS!
Όλοι οι άλλοι, πολιτικοί, διάφοροι διανοούμενοι, δημοσιογράφοι εμφάνισαν μια τέτοια ...σαλάτα σκέψεως που προκαλεί ναυτία. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαχωρίσουν εννοιολογικά το περιοδικό από τον γερμανικό λαό, τον λαό από την κυβέρνηση, την σημερινή κυβέρνηση από τη Ναζιστική κυβέρνηση, τον μύθο από την πραγματικότητα, το σήμερα από την ιστορία. Δεν μπορούσαν ακόμα να διακρίνουν και να διαφοροποιήσουν την σημασία μιας στατιστικής προτάσεως από εκείνη μιας καθολικής, το μέρος από το όλον, τις εξαιρέσεις από τον κανόνα, την συλλογική από την ατομική ευθύνη το πρόσκαιρο από το διαχρονικό, το σχετικό από το απόλυτο.
Τέτοια σύγχυση εννοιών και λέξεων, αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο στην ανάπτυξη της πολιτικής σκέψεως και της λαϊκής συνεννόησης, δηλαδή στην υλοποίηση της δημοκρατίας. Είναι δε αυτή η σύγχυση αποτέλεσμα της διαστροφής που προκάλεσε η αριστερά στην σκέψη και στην γλώσσα όταν «επανεκπαίδευε» πολιτικά τον Ελληνικό λαό.
Η αριστερά υπήρξε επαναστατική και πολεμική. Δεν είχε περιθώρια για λεπτές διακρίσεις στην σκέψη και την έκφραση. Την ενδιέφερε η ανατροπή, η ήττα του αντιπάλου. Γι’ αυτό υιοθέτησε μια χονδροειδή θεωρητική προσέγγιση της πολιτικής πραγματικότητος που σκοπό είχε να απλοποιήσει την πολυπλοκότητα της σκέψεως, υπέρ της δράσεως. Να στρατεύσει απλοϊκούς ανθρώπους, να τους φανατίσει, να τους φορτίσει με μίσος και να τους ρίξει στον αγώνα.
Για τον αριστερό τα πράγματα είναι απλά. Υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες. Ο σύντροφος και η μπουρζουαζία. Τίποτε άλλο. Η μπουρζουαζία δεν έχει ποτέ δίκιο, ο δε σύντροφος έχει πάντα δίκιο. Την μπουρζουαζία την καταστρέφουμε ανηλεώς… Μέχρι εδώ, για τον σύντροφο δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα, είναι αναλώσιμος.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν έγκριτοι πολιτικοί και σχολιαστές την προβοκάτσια του Focus, έχει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά της συγχύσεως και του φανατισμού. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός Ελληνογερμανικού πολέμου. Έτσι όλοι αυτοί έπεσαν στην παγίδα που τους έστησε το περιοδικό μ’ αυτή την προβοκάτσια και βοήθησαν, χωρίς να το θέλουν, στην επίτευξη των στόχων που αυτό επεδίωκε.
Υπάρχει ένα θεώρημα της πολιτικής γεωμετρίας που λέει ότι στην πολιτική τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Έτσι πρέπει να δούμε και το δημοσίευμα του Γερμανικού περιοδικού, το οποίο εξύβρισε κατά τον πλέον χυδαίο και ποταπό τρόπο, όχι τους Έλληνες όπως πιθανόν να νόμισαν μερικοί, αλλά, χρησιμοποιώντας το σύμβολο ενός θαυμασίου πολιτισμού ως μέσον εξυβρίσεως κατ’ αυτόν τον χυδαίο και ποταπό τρόπο, εξύβρισε αυτόν τον ίδιο τον πολιτισμό, τις ευγενείς αξίες της αλήθειας και της ομορφιάς που αυτός ενσάρκωσε υπηρέτησε και εξέφρασε.
Πρόσβαλλε ακόμα και εξέθεσε ένα μέρος του ίδιου του Γερμανικού λαού, περίπου πεντακόσιες χιλιάδες, όσους δηλαδή στηρίζουν και αγοράζουν το περιοδικό αυτό, εμφανιζόμενο ως εκφραστής της γνώμης των. Γνώμης όμως που μόνον ένας αλήτης, ένας απολίτιστος βάρβαρος θα μπορούσε να εκφράσει με αυτόν τον ασεβή και χυδαίο τρόπο και ασφαλώς δεν είχε την έγκρισή των.
Μας έδειξε τέλος το επίπεδο της μορφώσεως και του πολιτισμού των ιδιοκτητών και των δημοσιογράφων του περιοδικού. Μας φανέρωσε το ήθος των ανθρώπων αυτών που όπως κοινές γυναίκες πληρώνονται για να φέρουν εις πέρας τις βρομοδουλειές των διαφόρων πολιτικάντηδων, τοκογλύφων, τυχοδιωκτών, τζογαδόρων, και λαθρεμπόρων.
Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περιοδικό αυτό όπως και κάτι άλλα, περιβόητα περιοδικά και εφημερίδες, κάτι «πατσαβούρες» της Αγγλίας και της Αμερικής, με βαρύγδουπα ονόματα, αποτελούν τα εργαλεία της παγκοσμιοποιήσεως με τα οποία κατεδαφίζεται ο δυτικός άνθρωπος, ο δυτικός πολιτισμός και ανοίγεται ο δρόμος στην νέα τάξη πραγμάτων. Την διάλυση των εθνών, των κοινωνιών, και την υποδούλωση των ανθρώπων σε μια παγκόσμια ελίτ.
Δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος δεν αντελήφθη τον ύποπτο ρόλο τον οποίο παίζουν αυτά τα δημοσιογραφικά εργαλεία και τα θεωρεί ακόμα αξιόπιστα και έγκυρα. Τα λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του, τα πιστεύει γι’ αυτό και προσβλήθηκε απ’ το δημοσίευμα του Focus. Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί, που δεν προσβλήθηκαν καθόλου όπως δεν θα προσβάλλονταν αν τους έβριζε μια τραβεστί της Συγγρού, όπου φαντάζομαι θα ταίριαζε να έχει τα γραφεία του και να εκδίδεται το περιοδικό αυτό.
Όλα αυτά τα έντυπα είναι αυτά που διέφθειραν την νεολαία, το κοινωνικό ήθος, την πολιτική, την οικονομία. Αυτά είναι υπεύθυνα για το ότι η Γερμανική νεολαία αντί να θαυμάζει την Αφροδίτη της Μήλου έχει κρεμάσει χαλκάδες στην μύτη και τα αυτιά, κι αντί να ακούει Μπετόβεν ακούει ταμ-ταμ.
Αυτά είναι εκείνα που αντί να τιμούν την μητρότητα και τον έρωτα που εκφράζει η Αφροδίτη, τιμούν την ανωμαλία τελώντας έτσι μια πραγματική γενοκτονία εναντίον του λευκού ανθρώπου.
Αυτά είναι υπεύθυνα για την εσωτερική κατάρρευση της ανθρώπινης προσωπικότητας, για την αναξιοκρατία, την εγκληματικότητα, την διαστροφή, την χυδαιότητα και την διαφθορά που διαπότισε όλο τον δυτικό κόσμο.
Αυτά είναι οι κατεδαφιστές του παλαιού πολιτισμού και οι σκαπανείς του νέου. Ενός πολιτισμού, το οικοδόμημα του οποίου χτίζουν επιμελώς σύμφωνα με τα σχέδια των αφεντικών και χρηματοδοτών των. Στον πρώτο όροφο να είναι τεκές, στον δεύτερο καζίνο και στον τρίτο οίκος ανοχής.
Ποια ήταν όμως η σκοπιμότητα αυτού του δημοσιεύματος; Δεν πρέπει να πιστέψει κανένας ότι αυτοί οι πονηροί που εργάζονται σ’ αυτά τα μέσα παρασύρθηκαν από συναισθηματισμούς κι αυθορμητισμούς και έβαλαν εκείνο το ποταπό εξώφυλλο. Όχι. Υπήρχε σχεδιασμένη σκοπιμότητα και η σκοπιμότητα ήταν πολλαπλή.
• Πρώτον. Να προκληθεί ρήξη στην Ευρωπαϊκή εσωτερική συνοχή και αλληλεγγύη. Να προκληθεί εσωτερική τριβή. Να στραφεί δηλαδή ο Γερμανικός λαός κατά του Ελληνικού και αντιστρόφως. Να χαθεί έτσι οι συναισθηματική επαφή των λαών που θα οδηγούσε σε μια πολιτική και στρατιωτική ένωση, και ισχυροποίηση της ΕΕ. Να γίνει η ΕΕ οικονομικά και πολιτικά αναποτελεσματική, ανεπαρκής.
• Δεύτερον. Να υπονομευθεί και να κλονισθεί το Ευρώ και η Ελληνική οικονομία ώστε αυτοί οι οποίοι έχουν αγοράσει παράγωγα, δηλ. οι κερδοσκόποι, με όρους υποτιμημένου Ευρώ και κατεστραμμένης Ελληνικής οικονομίας να κερδίσουν αμύθητα ποσά, εις βάρος της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδος.
• Τρίτον. Να στρέψουν την προσοχή των Γερμανών κατά των Ελλήνων και να κάνουν τους Γερμανούς, όπως και άλλους λαούς, να πιστέψουν ότι για την οικονομική κρίση, που κι αυτοί περνάνε, για την υποτίμηση του Ευρώ, φταίνε οι «κακοί Έλληνες» και όχι οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι οι οποίοι έχουν εξαπολύσει μεθοδευμένη επίθεση κατά του Ευρώ στο σχέδιο της οποίας εντάσσεται και το δημοσίευμα του Focus. Έτσι ενοχοποιώντας τους Έλληνες και ρίχνοντας την ευθύνη και την προσοχή σ’ αυτούς οι κομπιναδόροι που κλέβουν την ΕΕ περνάνε στο παρασκήνιο, καλύπτονται στο απυρόβλητο.
Παρένθεση. Το κόλπο αυτό, να παρουσιαστεί δηλαδή κάποιος άλλος ως ένοχος ώστε οι προβολείς να στραφούν πάνω σ’ αυτόν και να φύγουν από τους πραγματικούς ενόχους είναι παλιό και διαχρονικό. Το 1922 εκτέλεσαν τους έξι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για να αποστρέψουν την ενοχή από τους πραγματικούς ενόχους που ήταν οι σύμμαχοί μας Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί και να την φορτώσουν στην τότε «δεξιά», στον Βασιλέα, στις εθνικές και πατριωτικές δυνάμεις.
Το κόλπο αυτό στέφθηκε από καταπληκτική επιτυχία. Όχι μόνον κατέστρεψαν τις εθνικές και πατριωτικές δυνάμεις τότε σε τέτοιο βαθμό που ακόμα δεν μπορούν να συνέρθουν, άλλα κράτησαν και το μυστικό της ευθύνης για την Μικρασιατική καταστροφή καλά κρυμμένο. Σχεδόν κανείς δεν αντελήφθη τι ακριβώς συνέβη τότε και κατεστράφη ο Ελληνισμός. Οι προοδευτικοί μιλούν ακόμα και σήμερα για Ελληνική επιθετικότητα και Ελληνικό ιμπεριαλισμό.
Επί πλέον δε υπήρξε και μια άλλη συνέπεια αυτής της εκτροπής της ενοχής. Έριξε στην αγκαλιά της αριστεράς όλον τον προσφυγικό Ελληνισμό με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες για το έθνος από τότε. Κλείνει η παρένθεση.
• Τέταρτον. Να διεγερθούν τα αντιγερμανικά ανακλαστικά και αισθήματα του Ελληνικού λαού που, προπονημένος από τα ψέματα της αριστεράς αναγνωρίζει αμέσως τον «εχθρό». Έναν εχθρό που του έβαλλαν μπροστά, για να απορροφήσει όλη την δυσαρέσκεια και αγανάκτηση και να διοχετευθεί προς την κατεύθυνση αυτή όλη η εχθρότητα ώστε να μην αγγίξει αυτόν που πραγματικά στύβει οικονομικά σαν λεμονόκουπα τον Έλληνα φουκαρά.
Έτσι ο Έλληνας αντί να βρίζει και να κυνηγάει τον τοκογλύφο στον οποίο πληρώνει ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον μήνα, τα παπαγαλάκια τον στρέφουν να ψάχνει τις αμφιλεγόμενες Γερμανικές αποζημιώσεις και να βρίζει τον Γερμανό για τα Καλάβρυτα
• Πέμπτο. Αυτή η διαμάχη Ελλάδος - Γερμανίας επαναφέρει στο προσκήνιο και κάτι άλλο. Την αντιγερμανική ρητορική, τις καταστροφές, τα εγκλήματα πολέμου, αληθινά και ψεύτικα. Αυτό είναι πολύ χρήσιμο γιατί επαναφέρει στο προσκήνιο κάτι που ο χρόνος το έχει λίγο ξεθωριάσει, τον μπαμπούλα με την απειλή του οποίου οι διάφοροι τοκογλύφοι επέβαλλαν την οικονομική και πολιτική των κυριαρχία.
Έτσι ανανεώνεται το ιδεολογικό και πολιτικό κλίμα εντός του οποίου εκκολάπτεται και κρύβεται η κυριαρχία των μαστροπών και των κερδοσκόπων που εκμεταλλεύονται τους λαούς της ΕΕ.
Αυτό ήταν απαραίτητο διότι πολλοί άρχισαν, υπό το πρίσμα της οικονομικής κρίσεως, να διερωτώνται και να ψάχνουν πώς από νικητές των μεγάλων πολέμων κατά της Γερμανίας κατάντησαν δούλοι των κερδοσκόπων μέσα σ’ ένα σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Άρχισαν να διερωτώνται που έκαναν το λάθος; Αυτή δε η απορία μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα για τον τοκογλύφο συμπεράσματα.
Σ’ αυτό το σενάριο περιέχεται και ο ρόλος των κ. Γλέζου, και κ. Πάγκαλου και πολλών άλλων αιωνίων «αντιστασιακών», που κάνουν ακόμα «αντίσταση», και δι’ αυτής πολιτική καριέρα.
Ο κ. Πάγκαλος ζήτησε να επιστρέψουν οι Γερμανοί τον χρυσό που άρπαξαν από την Ελλάδα! Ο άνθρωπος αυτός, ένας διατελέσας υπουργός εξωτερικών, φαίνεται ή να μην ξέρει την πολιτική ιστορία της χώρας, να είναι δηλαδή πολιτικά αστοιχείωτος, άρα πολύ επικίνδυνος, ή να ψεύδεται συνειδητά παίζοντας το παιγνίδι αυτών που επιδιώκουν την διάλυση της ΕΕ. Η αλήθεια είναι ότι οι Γερμανοί δεν πήραν ποτέ, κανέναν χρυσό από την Ελλάδα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπήρχε κανένας χρυσός για να πάρουν.
Τον είχε σηκώσει προηγουμένως ο Βασιλεύς Γεώργιος, με συνεργούς τον διοικητή της τράπεζας της Ελλάδος Κυρ. Βαρβαρέσσο και τον υποδιοικητή Ιω. Μαντζαβίνο καθώς και τους υπαλλήλους Αρ. Λαζαρίδη, Μίνο Λεβή, και Σωκρ. Κοσμίδη.
Τον φόρτωσαν σε μπαούλα, μαζί με όλο το εξωτερικό συνάλλαγμα, και πολύτιμα τιμαλφή και τον μετέφεραν στην Κρήτη, στο Ηράκλειο, από εκεί με το Αγγλικό πλοίο «Σάλβια», τον πήγαν στη Σούδα, μετά τον παρέλαβε το επίσης Αγγλικό «Διδώ» και τον μετέφερε στην Αλεξάνδρεια, εν συνεχεία σιδηροδρομικώς μεταφέρθηκε στο Σουέζ. Από το Σουέζ με πλοίο μεταφέρθηκε στο Ντέρμπον της Νοτίου Αφρικής από εκεί μετά από πολλές περιπέτειες θα πάει στο Γκέρμιστον όπου θα τον λιώσουν μαζί με τα τιμαλφή και θα τον μετατρέψουν σε ράβδους χρυσού τις οποίες θα αποθηκεύσουν στο θησαυροφυλάκιο της τραπέζης της Νοτίου Αφρικής.
Με το τέλος του πολέμου, οι Άγγλοι για «λόγους ασφαλείας» τον πήγαν στο Λονδίνο. Τον κράτησαν εκεί για πολλά χρόνια. Μας εκβίαζαν όταν δεν κάναμε αυτά που ζητούσαν. Έτσι μας απειλούσαν ότι θα παρακρατούσαν τον χρυσό αν δεν ψηφίζαμε την επάνοδο του βασιλιά το 1946.
Τελικά ποτέ δεν επεστράφη ο χρυσός κι ας ισχυρίζονται μερικοί πως επεστράφη. Όταν μετά τον πόλεμο τον ζητήσαμε, οι Άγγλοι μας είπαν ότι τον είχαν ρίξει από τα αεροπλάνα στους αντάρτες του ΕΛΑΣ (900.000 λίρες), και του ΕΔΕΣ (300.000 λίρες) ως βοήθεια. Τα υπόλοιπα περίπου έξη εκατομμύρια χρυσές λίρες έκαναν φτερά. Από κει λοιπόν να πάει να τα πάρει ο κ. Πάγκαλος. Από την Αγγλία και από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Αυτοί μας χρωστάνε.
Αυτή η αρπαγή του δημοσίου πλούτου, η μεγαλύτερη διαχρονικά ληστεία εις βάρος της Ελλάδος, ήταν και ο κυριότερος λόγος της καταστροφικής νομισματικής κρίσεως και της δημοσιονομικής καταρρεύσεως της Ελλάδος κατά την διάρκεια της κατοχής. Ίσως δε να είναι και η κύρια αιτία που δεν κατόρθωσε ποτέ να ορθοποδήσει από τότε η χώρα. Κι αυτή την ληστεία την έκαναν οι σύμμαχοί μας.
Έτσι φαγώθηκε ο πλούτος της Ελλάδος. Οι δε διάφοροι Πάγκαλοι για να αναρριχηθούν στην εξουσία και να την διατηρήσουν κάνουν το κορόιδο, τα κρύβουν όλα αυτά, αποκοιμίζουν τον Ελληνικό λαό και τον αποπροσανατολίζουν στρέφοντάς τον προς τον εύκολο, τον «γνωστό», απόλυτο εχθρό, τους Γερμανούς, όπως είναι η μόδα από το 1945 και μετά. Οι δε Γερμανοί κάτω από το κόμπλεξ του Ναζισμού δεν τολμούν να μιλήσουν για να μην θυμώσουν οι απανταχού προοδευτικοί ανθρωπιστές.
• Έκτο. Αυτή η προβοκάτσια του περιοδικού Focus, είναι μια ακόμα καρπαζιά η οποία έχει σκοπό να εξουθενώσει την Ελλάδα ηθικά και να κάμψη κάθε αντίδραση στην διαρκή απομύζηση των εθνικών πόρων, στην πίεση που δέχεται στα εθνικά θέματα και στην συρρίκνωση της εθνικής της κυριαρχίας.
Κάτι παρόμοιο με την ηθική εξουθένωση που υπέστη η Γερμανία με βάση το Ναζιστικό παρελθόν της που την υποχρέωσε να δουλεύει και να πληρώνει για μισό αιώνα όλον τον κόσμο.
• Έβδομο. Το περιοδικό Focus δεν εξύβρισε μόνον τον αρχαίο πολιτισμό, αλλά και τον σύγχρονο. Καταφέρθηκε στο κείμενό του και κατά της ορθοδοξίας και του τρόπου που θρησκεύονται οι Έλληνες. Ίσως ως εκπρόσωπος της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου. Αυτό αποδεικνύει μια βαθύτερη εχθρότητα προς τον Ελληνισμό που ξεπερνάει τα δεδομένα της σημερινής οικονομικής κρίσεως.
Δείχνει μια βαθύτερη αντιπάθεια που την έχουν οι φυσικοί εχθροί του Ελληνισμού, αυτοί που θεωρούν τον Ελληνικό πολιτισμό ως σύστημα ιδεών αντίπαλο στα επιδιωκόμενα σχέδιά των. Ξέρουν ότι αν δεν εξαφανισθεί η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να επιτύχουν τους στόχους των. Γιατί ο Ελληνισμός, άσχετα με το πώς κατάντησε, εκφράζει και σηματοδοτεί τον πολιτισμό της αλήθειας ο οποίος είναι ασύμβατος με τον πολιτισμό του συμφέροντος.
Αν διερωτάσθε πως είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις της ΕΕ να κυνηγούν τον βενζινοπώλη, τον έμπορο της λαϊκής, και άλλους ψιλικατζήδες για αισχροκέρδεια ενώ αφήνουν ανενόχλητους και παρατηρούν με ανοιχτό το στόμα τους μεγάλους κερδοσκόπους να κερδίζουν δισεκατομμύρια, να καταστρέφουν χώρες, οικονομίες, και πολιτισμούς, την απάντηση σ’ αυτήν την παράξενη κατάσταση θα την βρείτε στις τακτικές του περιοδικού Focus και του ψυχολογικού πολέμου που έχει εξαπολυθεί εις βάρος της Ελλάδος και άλλων χωρών της Ευρώπης. Αν το καταλάβουμε αυτό θα έχουμε προχωρήσει ένα μικρό βήμα προς την εθνική ανεξαρτησία και ευημερία.
Φίλιππος Κρομμύδας
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
 |
