Το κοινό ποινικό δίκαιο, βάσει του οποίου δικάζονται οι ανομίες και παρανομίες των θνητών, επιβάλλει ποινή ανάλογα με το μέγεθος του εγκλήματος. Και αν μεν κάποιος κλέβει για να φάει, σύρεται στην φυλακή, ασχέτως αν … έκλεψε για να φάει. Αν κάποιος ληστεύει, δικάζεται για την πράξη της ληστείας ως λήσταρχος. Το δίκαιο είναι δεδομένο για τους θνητούς υπηκόους αυτού του κράτους. Άλλωστε έτσι πρέπει να είναι σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Βέβαια εμείς ο λαός είμαστε, εν τοιαύτη περιπτώσει, το αντικείμενο, πάνω στο οποίο η νομοθεσία εφαρμόζεται και αν ο νόμος είναι υπεράνω προσώπων, είναι καλός νόμος. Όμως αν ένας πρωθυπουργός, υπουργός ή αλλος αξιωματούχος κλέβει το δημόσιο χρήμα, τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά! Σε αυτή την πρίπτωση ο νόμος καθαυτός δεν είναι δεδομένος. Γιατί όταν οι νομοθέτες ή οι εκτελεστές του νόμου κλέβουν, δεν έχουν λόγο να είναι παράνομοι, αφού μπορούν να φτιάχνουν ή να μετατρέπουν τους νόμους στα μέτρα τους. Μα και σε περίπτωση που ο νόμος είναι αντίθετος, όπως η δωροδοκία πολιτικών, τότε αυτοί και πάλι ευφερίσκουν τεχνάσματα, ώστε να είναι σύννομοι, ή τελοσπάντων, να αποπροσανατολίζουν τον νόμο με παράπλευρες πράξεις. Σε αυτό βοηθά η ασάφεια των νόμων, η οποία υπάρχει εσκεμμένως, για να αποτελεί τρόπο αποφυγής της κατηγορίας ή καταδίκης.
Εγκλήματα
με πέπλο πολιτικών επιλογών
Είναι κοινή συνείδηση ότι όλοι κλέβουν, αλλά κυρίως οι πολύ υψηλά ιστάμενοι ασκούν κλοπή διαρκείας με αμύθητα ποσά, κατά το πλείστον με νόμιμες διαδικασίες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε βαθιές αναλύσεις για να αποδείξουμε την αλήθεια του πράγματος, αφού φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Το ελληνικό κράτος βυθίζεται υπο το βάρος των ανομιών των πολιτικών. Αυτοί οι κύριοι διαχειρίζονται τόσο την οικονομία, όσο και την εθνική και κοινωνική τύχη των Ελλήνων. Και αν ένας ληστής-εμπρηστής καταστρέφει τον οίκο κάποιου δυστυχούς Έλληνα, οι πολιτικοί ληστές και λοποδύτες δεν ασκούν εγκλήματα που βλάπτουν στιγμιαίως μόνο, αλλά, ευρισκόμενοι σε ζωτικά σημεία της εξουσίας, οι ληστρικές τους πράξεις επιφέρουν καταστροφή διαρκείας. Η πρόσφατη, μόλις πριν τις εκλογές ανάθεση εισπράξεως διοδίων από εθνικές οδούς, σε καιροσκόπους, με την αιτιολογία της συντηρήσεως των δρόμων, φέρνει καταστροφή διαρκείας στην δημόσια οικονομία και συνεπώς οδηγεί σε κοινωνική και εθνική καταστροφή.
Ενώ οι άρχοντες εσκεμμένως βιαιοπραγούν κατά του Ελληνικού λαού, ενώ κακοδιαχειρίζονται τα πάντα, ενώ ξεδιάντροπα υφαρπάζουν κάθε ουσία προόδου, ενώ κατακρεουργούν την ικμάδα του λαού μας, ενώ είναι οι καταστροφείς της νεολαίας μας και οι εκτελεστές του έθνους μας, ουδέποτε και ουδείς πολιτικός λήσταρχος έχει τιμωρηθεί. Ανακηρύττουν τις πράξεις σε πολιτικές επιλογές και με αυτή την ανακήρυξη αποκτούν το δικαίωμα της ατιμωρησίας. Διότι, λέγουν, καταγγελία ή τιμωρία αυτών των πράξεων σημαίνει καταδίκη της πολιτικής ή όπως περιτράνως λέγεται, “ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής” και τέτοια ποινικοποίηση αντίκειται, δήθεν, στο δημοκρατικό ιδεώδες. Το έγκλημα κατά της κοινωνίας, όμως, είναι, γι αυτούς, συμβατό με το δημοκρατικό ιδεώδες! Φυσικά τίθεται το απλοϊκό ερώτημα, ποιά αισχρή δημοκρατία είναι αυτή που έχει σύμβαση με εγκλήματα κατά της κοινωνίας!
Νέμεσις τώρα
Εμείς ο απλός λαός λέμε, μέχρις εδώ και μη παρέκει. Αν, κύριοι της εξουσίας, δεν διαχωρίσετε την πολιτική από τα εγκλήματα, αν δεν προσωποιήσετε τα εγκλήματα, αν δεν τιμωρήσετε τους εγκληματίες, τότε είστε κατηγορούμενοι όπως οι εγκληματίες. Αν δεν δημεύσετε τις περιουσίες των εγκληματιών, αν δεν αποκεφαλίσετε τους εγκληματίες, θα έρθει η στιγμή που κι εσείς θα χάσετε τα κεφάλια σας. Αυτό δεν είναι απειλή κάποιου, αλλά είναι νόμος μιας κοσμικής ηθικής ισορροπίας, αλλά και νόμος της ιστορίας.
Δεν μπορεί ο Κώστας Καραμανλής λ.χ., ο άδοξος γόνος μιας δυναστείας, να παίρνει πάνω του τα εγκλήματα, που οι δικοί του διέπραξαν, με μια απλή πράξη παραδοχής και μια μικρή αυτοκριτική. Τα δικά του εγκλήματα της ανευθυνότητας πώς ζυγίζονται; Αν διηύθυνε μια δική του επιχείρηση και την χρεωκοπούσε, θα συνέχιζε να παίρνει μισθό από την χρεωκοπημένη επιχείρησή του; Ενώ χρεωκόπησε την Ελλάδα με την αραχτή του και την ρεμπελωσύνη του, δεν τιμωρήθηκε, αλλά συνεχίζει να παίρνει τον παχυλό μισθό του στο όνομα μιας κατά συνθήκην αισχρής δημοκρατίας. Ποιός πληρώνει τελικώς; Και έρχεται ο γόνος της άλλης δυναστείας για να μας γεμίσει με γενικόλογα περί εξεταστικών επιτροπών, με σκοπό να δώσουν άφεση αμαρτιών, ενώ ταυτοχρόνως “βιάζει” κυριολεκτικά τον λαό για να πληρώσει τις αμαρτίες.
Όχι κύριοι. Θέλουμε πρώτα να δούμε “αίμα να χύνεται”, που θα είναι το αίμα της καθάρσεως αυτή τη φορά. Θέλουμε δήμευση των περιουσιών όλων των απατεώνων των τελευταίων είκοσι ετών, προσωποποίηση πολιτικών πράξεων και τιμωρία για κάθε παρέκβαση που έχει βλάψει το δημόσιο συμφέρον.
Η τιμωρία δια της ψήφου δεν είναι αρκετή, όταν τα εγκλήματα υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Γι’αυτό πρέπει ο εκλεγής πρωθυπουργός να θέτει την περιουσία του ενέχειρο καλής διαχειρίσεως του εθνικού πλούτου και να είναι προσωπικά υπεύθυνος για τις πράξεις τις δικές του και της κυβερνήσεώς του. Κακοδιαχείριση δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως ανεύθυνη πολιτική επιλογή, αλλά να είναι προσωποιημένη ποινική πράξη. Αν πρωθυπουργός δεν ασκεί ορθά τα καθήκοντα για τα οποία έχει ταχθεί, αν οι δηθέν επιλογές υποκρύπτουν ιδιοτέλεια, και αν ακόμη οι επιλογές οδηγούν σε βάρος του κοινωνικού καλού, θα πρέπει να δημεύεται η περιουσία του και να τιμωρείται ποινικώς. Και τότε να δούμε ποιός ρέμπελος ή επιτείδιος, κοινώς λαμόγιο, θα τολμήσει να περάσει την θύρα της εξουσίας.
Η ανεύθυνη πολιτική επιλογή έχει φέρει την ανευθυνότητα των πολιτικών, που μαζί με το βουλευτικό άσυλο και τον νόμο “περί ευθύνης υπουργών”, έχει ελκύσει και εκθρέψει ρέμπελους, καφενόβιους, ρεμάλια και λοποδύτες στον πολιτικό στίβο, υπό το πέπλο κάποιας δήθεν πολιτικής ιδεολογίας. Αυτό πρέπει να τελειώνει, αν όντως θέλουμε να έχουμε πολιτεία δικαίου. Όλα τα πολιτικά αδικήματα, λόγω της βαρύτητάς τους και των επιπτώσεών τους, θα πρέπει να χαρακηριστούν προδοσία κατά της κοινωνίας και του έθνους.
Εν κατακλείδι, θέλουμε να ποινικοποιηθούν με αναδρομική ισχύ οι πράξεις πολιτικών που έχουν οδηγήσει σε απάτη, που έχουν εκθρέψει απατεώνες, που έχουν βλάψει την κοινωνική ζωή. Και δεν θα πρέπει να υπάρχει όριο της ευθύνης. Μικρά και μεγάλα εγκλήματα είναι εγκλήματα. Και, γιατί όχι, να επαναφέρουμε την θανατική ποινή για αδικήματα προδοσίας κατά της κοινωνίας και του έθνους. Ίσως ακόμη και η δήμευση της περιουσίας και ο θάνατος ενός πολιτικού λοποδύτη δεν ξεπληρώνει το κακό που εκείνος θα έχει επιφέρει στην κοινωνία. Επί παραδείγματι, ένας λοποδύτης υπουργός στο παρελθόν παρεμπόδισε την έρευνα για σποροπαραγωγή κηπευτικών στην Ελλάδα, διότι δωροδωκήθηκε από του Ολλανδούς. Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Η χώρα μας εισάγει επί χρόνια τώρα και αιωνίως πληρώνει τους Ολλανδούς, ενώ οι επιστήμονές μας διώκονται στο περιθώριο. Φανταστήτε σε τόσους άλλους τομείς τι γίνεται. Με ποιά τιμή λοιπόν θα πρέπει να τιμωρηθεί εκείνος ο υπουργός;
Ο λαός γνωρίζει και οργίζεται και κάποια στιγμή η οργή θα γίνει χείμαρος. Να μην νομίζουν οι κυβερνήτες και ολόκληρο το πολιτικό σώμα ότι θα ημερέψουν την οργή του λαού. Ο λαός είναι μέσα του βαθιά πληγωμένος και οργισμένος. Ας μη νομίζουν ότι θα τον ξεγελάσουν και πάλι.
Και ο λαός ας μην έχει αυταπάτες ότι αλλάζοντας κυβέρνηση έχει έλθει η αγάπη προς την πατρίδα, ο σεβασμός προς τον λαό και η θέληση για το καλύτερο. Έχουμε έναν κυρίαρχο πολιτικό κυρίως διεφθαρμένο, που αλλάζει μόνο ρούχα, ωραιοποιούνται και εμφανίζονται με νέο προσωπείο. Δες τε τι κάνουν ήδη. Δεν τιμώρησαν τους λοποδύτες, δεν αφιερώνουν τον δικό τους μισθό στο έθνος, δεν κόπτουν τα προνόμιά τους, αλλά συνεχίζει ο πρόεδρος της δημοκρατίας να υφαρπάζει, νομίμως βεβαίως, τον ιδρώτα του λαού με έναν άνευ προηγουμένου παχυλό μισθό, οι βουλευτές να διατηρούν τα προνόμιά τους, ενώ ταυτοχρόνως, ως τεθλιμμένες και αγαθοφανείς πόρνες, ομιλούν για την κρίση της χώρας.
Γι’ αυτό θέλω να απευθύνω μια μεγάλη προτροπή προς τον Ελλήνα σκεπτόμενο άνθρωπο να είναι έτοιμος για τα χειρότερα, που μάλλον έρχονται σε μια περίοδο μάλιστα που η παγκόσμια σκακιέρα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Η επερχόμενη οικονομική καταστροφή θα ανοίξει την όρεξη στους εχθρούς μας για κατάτμηση του Αιγαίου, επί παραδείγματι, αν αυτό δεν έχει ήδη υπαχθεί σε κάποιο σατανικό σχέδιο. Η οδύνη βρίσκεται προ των πυλών μας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το χρέος μας, που δεν είναι άλλο παρά η ευπρεπής, ενάρετη και δίκαιη ανατροπή του κατεστημένου. Έχουμε υποχρέωση να φέρουμε την Νέμεση κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα. Κατόπιν να εδραιώσουμε την πραγματική Ελλάδα.
