Όταν ήμουν πρωτοετής
φοιτητής, για πρώτη φορά στη ζωή μου άκουσα τον όρο "σεξισμός", ή
για να είμαι πιο ακριβής το είδα γραμμένο σε μια μπροσούρα μιας
αριστερίστικης-τροτσκιστικής οργάνωσης. Στην αρχή νόμισα ότι με τον όρο
σεξιστής εννοούν αυτόν που έχει ή επιδιώκει πολλές ερωτικές επαφές. Αργότερα
έμαθα ότι με τον όρο σεξισμό εννοούν τις οποιεσδήποτε διακρίσεις με κριτήριο το
φύλο ακόμα και τις διακρίσεις σε βάρος των ομοφυλοφίλων. Ο όρος σεξισμός
δημιουργήθηκε από ιουδαίους (κυρίως) φιλελεύθερους και μαρξιστές
πανεπιστημιακούς στα αμερικανικά πανεπιστήμια (κυρίως στο Μπέρκλεϋ της
Καλιφόρνια) στις δεκαετίες του '60 και '70. Εξυπακούεται ότι όλοι αυτοί οι
πανεπιστημιακοί ήσαν επηρεασμένοι από την "Σχολή της Φραγκφούρτης".
Μία παρένθεση, ο όρος
"ρατσισμός" πριν τον 20ο αιώνα ήταν ανύπαρκτος. Η λέξη
"ρατσισμός" δημιουργήθηκε από τον Ιουδαίο χασάπη του Ρωσικού λαού Λέο
Τρότσκυ. Ο Τρότσκυ στο βιβλίο του "Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης"
θέλοντας να καταδικάσει τους Ρώσους διανοούμενους του Σλαβόφιλου κινήματος του
19ου αιώνα χρησιμοποιεί τον όρο ρατσιστής .
Δεν είναι, επομένως
καθόλου παράξενο που οι ομόφυλοι του και ομοϊδεάτες του δημιούργησαν τον όρο
"σεξισμός".
Πιο απλά όταν ο Τρότσκυ
δημιούργησε τον όρο "ρατσισμός" είχε στο μυαλό του την αποδόμηση της
όποιας εθνικής και φυλετικής ταυτότητας των Ρώσων αλλά και των υπόλοιπων
Ευρωπαίων. Έτσι ακριβώς και τα πνευματικά τέκνα της "Σχολής της
Φραγκφούρτης" δημιουργώντας τον όρο σεξισμός στην ουσία επιδιώκουν την
αποδόμηση του Φύλου. Και δεν μιλάμε απλά για την αποδόμηση των παραδοσιακών
ρόλων των φύλων στην κοινότητα και στη οικογένεια, αλλά και την βιολογική
αποδόμηση του φύλου. Κάντε υπομονή και θα δείτε τι ακριβώς συμβαίνει.
Ο
"παραδοσιακός" φεμινισμός του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα,
ξεκίνησε στην αρχή σαν ένα κίνημα που αγωνίζοταν όπως διατυμπάνιζε για να δώσει
στις γυναίκες ίσα δικαιώματα όπως το δικαίωμα της ψήφου, το δικαίωμα της
εισόδου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα κλπ. Βάζοντας όμως τις γυναίκες στην
παραγωγική διαδικασία σιγά-σιγά τις αποστέρησε από τον παραδοσιακό τους ρόλο
δηλαδή αυτό της μητρότητας και της βασίλισσας του σπιτιού και της οικογενειακής
εστίας. Ουσιαστικά ο φεμινισμός είναι ένα κίνημα που μισεί τις γυναίκες. Αυτός
ήταν ο φεμινισμός της νεωτερικότητας. Γιατί μετά τα πράγματα έγιναν πολύ πιο
σοβαρά.
Στις δεκαετίες του ‘60
και του ‘70 ο φεμινισμός αποκτά μια πιο επικίνδυνη διάσταση. Πλέον
αμφισβητείται και ο βιολογικός ρόλος των φύλων.
Η Shulamith Firestone
(δείτε εδώ
και εδώ)
ήταν μια Αμερικανο-ιουδαία φεμινίστρια της δεκαετίας του '70, η οποία
επηρεασμένη απο τις διδαχές της "Σχολής της Φραγκφούρτης" ήθελε να
αντικαταστήσει την βιολογική αναπαραγωγή των ανθρώπων με μεθόδους τεχνητής
γονιμοποίησης. Με αυτό τον τρόπο, η ψυχικά διαταραγμένη Firestone πίστευε ότι
θα "απελευθέρωνε" το γυναικείο φύλο από τα δεσμά του ανδρικού ζυγού.
Στο βιβλίο της "Τhe Dialectic of Sex" ( Η Διαλεκτική του Σέξ) που
εκδόθηκε το 1970 γράφει :
"... Ακριβώς όπως
η εξάλειψη των οικονομικών τάξεων απαιτεί την εξέγερση της κατώτερης τάξης (το
προλεταριάτο), και, σε μια προσωρινή δικτατορία, την κατάληψη των μέσων
παραγωγής, έτσι ... η εξάλειψη των σεξουαλικών τάξεων (δηλαδή των δύο φύλων)
απαιτεί την εξέγερση της κατώτερης τάξης (γυναίκες) και την κατάληψη του
ελέγχου της αναπαραγωγής ..." & "Η αναπαραγωγή του είδους
από το ένα φύλο, προς όφελος και των δύο θα αντικατασταθεί από (τουλάχιστον την
επιλογή τής) τεχνητής αναπαραγωγής: Η εξάρτηση του παιδιού από τη μητέρα
(και αντίστροφα) θα δώσουν τη θέση τους σε μια πολύ μικρότερη εξάρτηση από μια
μικρή ομάδα από άλλους γενικότερα…Ο καταμερισμός της εργασίας θα πρέπει να
τερματιστεί, με την κατάργηση της εργασίας συνολικά (μέσω κυβερνητικής). Η
τυραννία της βιολογικής οικογένειας θα πρέπει να σπάσει."
Το νοσηρό αυτό παραλήρημα
μιας δυστυχισμένης ψυχικά ασθενούς κοπέλας, δυστυχώς στις μέρες διδάσκεται σε
αρκετά αμερικανικά πανεπιστήμια αλλά και σε γυμνάσια. Τα πράγματα όμως, φίλοι
αναγνώστες δεν έμειναν στη θεωρία προχώρησαν και είναι πλέον πράξη. Σε πολλές
χώρες της Ευρώπης όπως η Γαλλία και η Σουηδία πλέον δεν ομιλούν στα δημόσια
έγγραφα που αναφέρονται σε ένα παιδί, σε όνομα πατρός ή μητρός αλλά όνομα
γονέα! Και η αντιφυσική εκτροπή συνεχίζεται. Υπάρχουν κάποιοι politically
correct γονείς που θέλουν να αποφασίσει το παιδί τους σε ποιο φύλο ανήκει από
μόνο του. Με άλλα λόγια υπάρχουν γονείς και εκπαιδευτικά ιδρύματα που αφήνουν
σε ένα παιδί 5 ετών το δικαίωμα να αποφασίσει από μόνο του αν είναι αγόρι ή
κορίτσι ή αν ανήκει στην ομοφυλοφιλική κοινότητα! Μιλάμε πλέον για τα λεγόμενα
"άφυλα παιδιά" (neutral gender kids). Σε αρκετά σχολεία μάλιστα
απαγορεύεται το παιχνίδι των παιδιών στην αυλή διότι αναπαραγάγει τα στερεότυπα
σχετικά με το φύλο! Τα αγόρια δεν μπορούν πλέον να παίζουν ράγκμπυ ή κλέφτες
και αστυνόμους μπορούν όμως να μαθαίνουν κέντημα.
Στην Σουηδία πολλοί
γονείς δίνουν στα αγόρια γυναικεία ονόματα όπως π.χ. Λίζα, υπάρχουν περιπτώσεις
που αρκετά ζευγάρια απεκάλυψαν το φύλο το παιδιού τους στους γείτονες και
φίλους μετά τα 5 ή 6 έτη. Υπάρχει πλέον επίσημα ο πολιτικά ορθός όρος gender
neutral pronoun. Μπορείτε να δείτε εδώ
το μέγεθος του εκφυλισμού. Αν έχετε παρακολουθήσει στην τηλεόραση επιδείξεις
μόδας θα έχετε προσέξει πως οι ομοφυλόφιλοι σχεδιαστές μόδας εμφανίζουν
γυναίκες μοντέλα με αρσενικά χαρακτηριστικά και "άντρες" μοντέλα
θηλυπρεπείς. Πιστεύω ότι θα έχετε ακούσει για την μόδα που λέγεται metrosexual
και αφορά ως επί το πλείστον άντρες: Ένας metrosexual άντρας δεν είναι κατ'ανάγκη
gay, μπορεί να είναι ετεροφυλόφιλος αλλά να συμπεριφέρεται και να
ντύνεται με θηλυπρεπή τρόπο! Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν
"άντρες" οι οποίοι εμφύτευσαν σωληνάκι στο στήθος τους για να
θηλάζουν τα νεογέννητα παιδιά τους. Και για τους τυχόν άπιστους Θωμάδες ή για
τον οποιοδήποτε που θα μας αποκαλέσει συνωμοσιολόγους δείτε τον σύνδεσμο εδώ
Αν νομίζετε μετά απ'ο όλα
αυτά ότι ζούμε έναν εφιάλτη βγαλμένο από τους πίνακες του (γνωστικού) Ιερώνυμου
Μπος όχι δεν κάνετε λάθος. Προσεχώς έρχονται και τα χειρότερα...
