Υπατία η Αλεξανδρινή

«Στην Υπατία, που στην λάμψη σου, στα λόγια σου κλίνω γόνυ και υψώνω το βλέμμα μου προς τον έναστρο ουρανό του πνεύματός σου. Γιατί προς τον ουρανό τοξεύει η πράξη σου, προς τον ουρανό οδηγεί των λόγων σου η ομορφιά, θεϊκή Υπατία. Ω συ των πνευματικών επιστημών υπέρλαμπρο αστέρι».

Παλλαδάς (αρχαίος επιγραμματοποιός), «Ύμνος εις την Υπατίαν».

Ναόμι Κλάιν – Το Δόγμα του Σοκ

Αυτές τις μέρες διαβάζω το βιβλίο της Ναόμι Κλάιν “Το δόγμα Σοκ” , που κυκλοφορεί εδώ και κάποιους μήνες από τις εκδόσεις Λιβάνη.Το ίδιο το βιβλίο προκαλεί σοκ σχεδόν σε κάθε του σελίδα, αποτέλεσμα της εκτενούς δημοσιογραφικής έρευνας της συγγραφέως σε πρωτογενές επίπεδο αλλά και της απλής και κατανοητής εξ ιστόρησης της κοινωνικής λαίλαπας που ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμό.

Βέβαια ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παρά μια τερατογέννεση του καπιταλισμού και καλό θα ήταν να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Χαρακτηριστικό δείγμα της Αμερικάνικης σχολής σκέψης το βιβλίο είναι απολύτως κατανοητό και από τον πλέον άσχετο αναγνώστη πάνω στα θέματα που διαπραγματεύεται χωρίς να γίνεται κουραστικό. Μου θύμισε την εμπειρία της ανάγνωσης του “Η Ιστορία Του Λαού των Ηνωμένων Πολιτειών” του Χάουαρντ Ζίν. Όχι μόνο σε επίπεδο απλότητας και αξιοπιστίας, αλλά και στον προσωπικό αντίκτυπο που μπορεί να έχει ένα βιβλίο στην απόπειρα κατανόησης του σύγχρονου κόσμου. Βέβαια το σημαντικό δεν είναι αυτό και μόνο. Το Δόγμα Σόκ είναι ένα είδος εγχειριδίου για πολίτες χωρών όπως η Ελλάδα. Ένα είδος προειδοποίησης, όχι του τι έρχεται αλλά του τι έχουμε βάλει στη ζωή μας εδώ και καιρό. Όχι μόνο για το “τι” έχουμε υποδεχτεί στη χώρα μας αλλά και πιο σημαντικό, για το “πως”. Από τη πρώτη σελίδα δεν γίνεται να μην σκεφτείς : “μα αυτό κάνουν και εδώ τώρα…” “αυτό δεν έλεγαν και τα λαμόγια στα κανάλια;” “αυτά δεν μας έλεγαν τόσα χρόνια;” …

Χαρακτηριστικά είναι τα αποσπάσματα:

** Ωστόσο για τον Μίλτον Φρίντμαν η έννοια του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος “βρομούσε” σοσιαλισμό. Κατά την άποψη του, ο ρόλος του κράτους πρέπει να περιορίζεται “στην προστασία της ελευθερίας μας τόσο από τους εχθρούς εκτός των πυλών όσο και από τους συμπολίτες μας: στη διατήρηση του νόμου και της τάξης, στην επιβολή της εφαρμογής των ιδιωτικών συμφωνιών, στην προώθηση των ανταγωνιστικών αγορών”. Με άλλα λόγια, στη συντήρηση της αστυνομίας και του στρατού – οτιδήποτε άλλο, συμπεριλαμβανομένης της δωρεάν παιδείας, είναι μια άδικη παρέμβαση στην αγορά.**

Φράου Διαμαντοπούλου, Χερ Παπουτσης…

**Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο Φρίντμαν και οι παντοδύναμοι οπαδοί του τελειοποιούσαν αυτήν ακριβώς τη στρατηγική: την αναμονή κάποιας μείζονος κρίσης προκειμένου να εκποιήσουν τμήματα της δημόσιας σφαίρας σε ιδιώτες ενόσω οι πολίτες ήταν ακόμα ζαλισμένοι από το σοκ και να μονιμοποιήσουν στη συνέχεια τις “μεταρρυθμίσεις”**

Από την Λατινική Αμερική και την Ασία , τώρα και στην Ελλάδα, Ιρλανδία, Ισπανία κ.λ.π.

** Οι τρεις τυπικές απαιτήσεις (ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση και σημαντικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες) δεν ήταν καθόλου δημοφιλείς στους πολίτες, όμως, όταν υπογράφονταν οι συμφωνίες, διατηρούνταν τουλάχιστον το πρόσχημα της αμοιβαίας συμφωνίας ανάμεσα στις κυβερνήσεις που βρίσκονταν σε διαπραγμάτευση, αλλά και της συναίνεσης από τους υποτιθέμενους ειδικούς.**

Aν σας έρχονται τα δελτία των 8 στο μυαλό και τα πρωτοσέλιδα των καθεστωτικών φυλλάδων, είναι καθαρή σύμπτωση μη δίνεται σημασία και φτιάξτε ένα τσάι να σας περάσει.
**Πολλές από αυτές τις χώρες ήταν δημοκρατίες, όμως οι ριζικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της ελεύθερης αγοράς δεν επιβλήθηκαν δημοκρατικά. Ακριβώς το αντίθετο:Όπως πίστευε ο Φρίντμαν, η διάχυτη ατμόσφαιρα μιας μείζονος κλίμακας κρίσης πρόσφερε το αναγκαίο πρόσχημα ώστε να μη ληφθούν υπόψη οι εκπεφρασμένες επιθυμίες των ψηφοφόρων και να παραδοθεί η χώρα στον έλεγχο “τεχνοκρατών”.**

“Μαζί τα φάγαμε..”

** Εν κατακλείδι, παρότι είναι εφικτό να επιβληθεί το οικονομικό μοντέλο του Φρίντμαν σε μια δημοκρατία, οι συνθήκες ενός απολυταρχικού καθεστώτος αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεσή για την απόλυτη εκπλήρωση του οικονομικού οράματος του.**

Για Κερατέα κανείς;

**O τελικός στόχος των εταιρειών που βρίσκονται στον πυρήνα του συμπλέγματος είναι να μετατρέψουν το μοντέλο της προσανατολισμένης στο κέρδος κυβέρνησης, το οποίο προωθείται ταχύτατα σε συνθήκες έκτακτης κατάστασης, στο συνήθη και καθημερινό τρόπο λειτουργίας του κράτους – σε τελική ανάλυση, μιλάμε για ιδιωτικοποίηση της κυβέρνησης.”

Οι ομοιότητες με το πνεύμα των δηλώσεων Παπανδρέου περί “νέας διακυβέρνησης” πριν από καιρό είναι ανατριχιαστικές. Τα είχε γράψει και ο Γαλαξιάρχης εδώ..

**Σε κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της Σχολής του Σικάγου τα τελευταία τριάντα χρόνια αυτό που προέκυψε ήταν μια κρατική συμμαχία ανάμεσα σε μια δράκα πανίσχυρων εταιρειών και σε μια τάξη πλουσίων πολιτικών- με τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις δύο ομάδες να είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτες και διαρκώς μετακινούμενες. Στη Ρωσία τους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες που μετέχουν στη συμμαχία τους αποκαλούν “ολιγάρχες” , στη Κίνα “ηγεμονίσκους”, στη Χιλή “πιράνχας”, ενώ στις ΗΠΑ οι Μπούς και Τσέινι τους χαρακτήρισαν “σκαπανείς” κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας.

Υπάρχουν άραγε ανάλογα παραδείγματα στην Ελλάδα;

**Για όσους βρίσκονται μέσα στη φυσαλίδα του τεράστιου πλούτου που δημιουργεί αυτός ο διακανονισμός δεν μπορεί να υπάρξει πιο επικερδής τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας. Όμως εξαιτίας των προφανών μειονεκτημάτων για τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού που βρίσκεται έξω από τη φυσαλίδα, στα υπόλοιπα γνωρίσματα του κορπορατικού κράτους συγκαταλέγονται η επιθετική παρακολούθηση (με τις κυβερνήσεις και τις μεγάλες εταιρείες να αλληλοβοηθιούνται μέσω της υπογραφής συμβάσεων), οι μαζικές φυλακίσεις, η συρρίκνωση των ατομικών ελευθεριών και -συχνά αλλά όχι πάντα- τα βασανιστήρια.**

Υποκλοπές, Vodafone, Aσφαλίτες μαζικά στους δρόμους, λευκή κάρτα στα ΜΑΤ, βασανιστήρια σε μετανάστες, φοιτητές, ξεβρακώματα σε ανηλίκους…ΔΙΑΣ,ΔΕΛΤΑ..

Αλήθεια το FBI και διάφοροι ξένοι contractors σε τι ακριβώς εκπαίδευσαν τα σώματα ασφαλείας από το 1999 και μετά με αφορμή την ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων;

H έξαρση σε κρούσματα βασανισμών, η απροκάλυπτη βία και το κυνηγητό όποιου καταγράφει οπτικοακουστικό υλικό , σε τι αποσκοπούν και από πια manual προέρχονται;

**O Άλφρεντ Μακόυ, ένας ιστορικός του Πανεπιστημίου του Ουινσκόνσιν που έχει παρουσιάσει την εξέλιξη των τεχνικών βασανισμού από την εποχή της Ιεράς Εξέτασης στο βιβλίο του A Question Of Torture: CIA Interogation from the Cold War to the War on Terror, χαρακτηρίζει τη μέθοδο πρόκλησης σοκ μέσω της αποστέρησης των αισθήσεων που περιγράφεται στο εγχειρίδιο Kubark και την επακόλουθη αισθητηριακλή υπερφόρτωση “την πρώτη πραγματική επανάσταση στην απάνθρωπη επιστήμη του πόνου έπειτα από τρείς αιώνες”…………τα βασανιστήρια βασίζονται πάντα στον αυτοσχεδιασμό, σε έναν συνδυασμό εμπεδομένων τεχνικών και της ενστικτώδους ροπής του ανθρώπου προς τη βαναυσότητα, η οποία αποχαλινώνεται όταν βασιλεύει η ατιμωρησία…….****

ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα,Ζαρτινιέρα, ΑΤ Ομονοίας, ανήλικοι Λάρισας, πράσινα παπούτσια, συλλήψεις – προσαγωγές, “τυχαίος” θάνατος Τόντι, και και και και……

** Οι καπιταλιστές της καταστροφής μοιράζονται με τον Κάμερον την ίδια ανικανότητα να διακρίνουν ανάμεσα στην καταστροφή και στη δημιουργία, ανάμεσα στην πρόκληση βλάβης και στη θεραπεία……. οι ένθερμοι υποστηρικτές της λυτρωτικής δύναμης του σοκ, οι αρχιτέκτονες της αμερικανο-βρετανικής εισβολής, φαντάζονταν ότι η ισχύς που θα χρησιμοποιούσαν θα ήταν τόσο εκπληκτική, τόσο συντριπτική, ώστε οι Ιρακινοί θα εξωθούνταν σε μια κατάσταση αναστολής της ζωτικότητας, παρόμοια με αυτή που περιγράφει το εγχειρίδιο Kubark. Και, αρπάζοντας την ευκαιρία, οι εισβολείς θα εφάρμοζαν στη συνέχεια μια ακόμα σειρά από σοκ, οικονομικής φύσεως αυτή τη φορά, που θα δημιουργούσαν μια υποδειγματική δημοκρατία της αγοράς πάνω στη λευκή σελίδα του μεταπολεμικού Ιράκ. Όμως δεν υπήρξε καμία λευκή σελίδα, μόνο ερείπια και συντετριμμένοι, οργισμένοι άνθρωποι που αντιστέκονταν, βομβαρδιζόταν με ακόμα περισσότερα σοκ, μερικά από τα οποία βασίζονταν στα ίδια πειράματα που είχαν γίνει πάνω στην Γκέιλ Κάστνερ πριν από χρόνια…..****

Κουκούλες και ηλεκτροσόκ, Γκουαντάναμο και Αμπού Γκραίμπ, συλλήψεις για τρομοκρατία, σκάνδαλο απαγωγών………..

Το πρόβλημα με τέτοια βιβλία είναι ότι ακόμα και αν γίνουν αυτό που η αγορά ονομάζει best seller δεν μπορούν ξεφύγουν από τα πεπερασμένα όρια ενός κάποιου αναγνωστικού κοινού, τη στιγμή που θα έπρεπε η πληροφορία που περιέχουν να διαχέεται μαζικά στη κοινωνία.

Τέτοια βιβλία θα έπρεπε να διδάσκονται ή έστω να γίνεται αναφορά, στα σχολεία της Κερατέας, της Λευκίμης, της Νάουσας, της Θράκης, της Ηλείας, της Θεσσαλίας και να προβάλεται και το ομώνυμο ντοκιμαντέρ.Χαρακτηριστικό παράδειγμα ντοκιμαντέρ που συμπληρώνει το βιβλίο, το “Η εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου” του Κούλογλου- αλλά και τόσα άλλα- έτσι ώστε να συγκροτείται μια σαφής εικόνα της επίθεσης του καπιταλισμού στον ίδιο το πλανήτη.

Είναι κρίμα να προτείνουν ντοκιμαντέρ οι ψιλο-τρέντυ φραγκάτοι σφιχτο-γαμπροί του Ράδιο Αρβύλα ή ο Λαζόπουλος- μεταξύ Άδωνη και Χατζηγιάννη- και να μην το έχουν κάνει πολιτικοί χώροι και οργανώσεις από την συστημική αριστερά μέχρι τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Έχουμε χορτάσει από κλάψες και εκκλήσεις για κατανόηση της μεγάλης αφαίρεσης που λέγεται “νοικοκυραίοι” αλλά δεν ακούμε τίποτα για το πως έχουμε αφήσει την ροή της πληροφορίας έρμαιο στις στρεβλώσεις και τις παραχαράξεις της ακροδεξιάς στο διαδίκτυο και όχι μόνο. Για την ακρίβεια είναι εκπληκτική η ομοιότητα της επικοινωνιακής επίθεσης της ακροδεξιάς με την ανάλογη οργάνωση και φρασεολογία της αντίστοιχης Αμερικάνικης. Περιμένουμε άραγε σε δέκα χρόνια να γράψει η Κλάιν το επόμενο βιβλίο για το πώς το ΔΝΤ έκανε παιχνίδι στην Ελλάδα με οικονομολόγους σπουδαγμένους στην Αμερική και πληρωμένους δημοσιογράφους από payroll πολυεθνικών; Κανείς δεν κάνει λόγο για το πως θα μπορούσε να ενημερωθεί ο κόσμος γειτονιά με γειτονιά, σχολείο με σχολείο; Γιατί νομίζω ότι είναι εφικτό γονείς του αντι-καπιταλιστικού χώρου σε συνεργασία με δασκάλους να οργανώσουν προβολές και συζητήσεις. Βέβαια θα έπρεπε να ξεπεραστεί η παρωχημένη αντίληψη ότι αυτά θα έπρεπε να τα οργανώνει το “κοινωνικό” κράτος πρόνοιας. Δυστυχώς περιμένοντας τα πάντα από το “φιλικό” προς το χρήστη Κράτος , έχουν αφεθεί τα σχολεία στο έλεος φιλο-χουντικών διευθυντάδων ακόμα και νεοναζιστών όπως έγινε πρόσφατα σε νησί του Αιγαίου. Τελικά ενδιαφέρει τον αντικαπιταλιστικό χώρο η παραγωγή, η επικοινωνία και εν τέλη το “συγκεκριμένο”, ή απλά οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις είναι για κάπου μακριά με ολίγο από ζούγκλα, ζέστη και εξωτικά χρώματα;

Φυσικά όλα αυτά προϋποθέτουν και την οργάνωση της εργατικής τάξης ως τέτοιας είτε σε ταξικά σωματεία , είτε σε συμβούλια γειτονιάς είτε σε τοπικά-περιφερειακά κινήματα .. Όπως πάντα οι σφαγείς των λαών διαθέτουν ταξική συνείδηση , τη στιγμή που τα καλοπληρωμένα στελεχάκια στην Ελλάδα και διάφοροι Βερολινο-τρέντηδες με τα not so free press στο χέρι, κοροϊδεύουν ακόμα τον εαυτό τους, ότι είναι και αυτοί καπιταλιστές ή ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί “somehow” αλλού στο κόσμο :

**Ένας βετεράνος στρατιωτικών πραξικοπημάτων στην Αργεντινή εξήγησε τη συλλογιστική που επικρατούσε στο στρατό:”To 1955 πιστεύαμε ότι το πρόβλημα ήταν ο Χουάν Περόν, κι έτσι τον ανατρέψαμε. Όμως το 1976 γνωρίζαμε πλέον ότι το πρόβλημα ήταν η εργατική τάξη”.

Κατά πόσο αποτελούμε πρόβλημα για τους κυρίαρχους σήμερα;

Τελικά η δικιά μας αντίσταση θα περιορίζεται στην παραγωγή φωτογραφιών και βίντεο από συγκρούσεις σε ημέρες γενικής απεργίας και στην καταδίκη της καταστολής του ΔΝΤ;

Ας διαβάσουμε τι λέει η Κλάιν για τη καταστολή όπου πήγε το ΔΝΤ και μάλλον οι 10.000 ψήφοι των Νεοναζί στην Αθήνα, θα μας φανούν παιδικός εφιάλτης.

Τελικά θα ξεκολλήσει το αντικαπιταλιστικό κίνημα ή θα πρέπει πρώτα να του κάνουμε μια μαγνητική για να διαπιστώσουμε αν κάποια μέρη του είναι όντως αντι-καπιταλιστικά;

Μήπως το πλέον σοκαρισμένο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας είναι η όποια αριστερά;

Μήπως το σοκ οφείλεται στη πλήρη κατάρρευση των ιδεολογημάτων της ευρωπαϊκής ενότητας στα πλαίσια της Ε.Ε και γενικά στις μπούρδες της σοσιαλδημοκρατίας αλλά και στην σύγχυση που έχει προκαλέσει η ακατάσχετη πατριδολογία και προβοκατορολογία, του σταλινικού κομματιού, εντός και εκτός ΚΚΕ;

Μήπως στο ξεπούλημα των συνδικάτων που έχουν αφήσει τον κόσμο της εργασίας ιδίως στον ιδιωτικό τομέα κυριολεκτικά απροστάτευτο;

Τελειώνοντας να σημειώσω ότι η Κλάιν τελειώνει το βιβλίο με αναφορά στα μεγάλα κινήματα λαικής-ταξικής αυτο-οργάνωσης, ιδίως στη Λατινική Αμερική, αν και στην αρχή του βιβλίου φαίνεται τουλάχιστον σε εμένα και μια συμπάθεια της στα παλιά Κευνσιανά μοντέλα αλλά και στα μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης του Αφρικανικών Εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων του 50-60. Επίσης γίνεται λόγο για την προσπάθεια της Αριστεράς στην Λατινική Αμερική να “μαζέψει τα συντρίμμια που άφησε ο νεοφιλελευθερισμός εκεί, μιας και ήταν η πρώτη ήπειρος που εφαρμόστηκε το δόγμα του. Αυτό που μάλλον δεν θέλει να δει είναι ότι δυστυχώς και αυτά τα μοντέλα είναι καπιταλιστικά και άρα ήταν ζήτημα χρόνου προτού ο καπιταλισμός τα εγκαταλείψει για κάτι πιο συγκεντρωτικό και ολοκληρωτικό όπως ο νεοφιλελευθερισμός ο οποίος ευρισκόμενος στη σφαίρα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού παρουσιάστηκε σαφώς πιο αποτελεσματικός ως προς τη συγκέντρωση- ή την καταλήστευση- του παγκόσμιου πλούτου.

Ας ελπίσουμε ότι όσοι θα διαβάσουν το εξαιρετικό βιβλίο, δεν θα περιοριστούν στο κλασικό “ρε τους κερατάδες , σε τι κόσμο ζούμε” αλλά και θα δράσουν αναλόγως . Αλλιώς τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα και με πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις για τη σφαίρα του κοινωνικού. Εύχομαι να κάνω λάθος αλλά με τις ευχές δεν καταφέρνεις πολλά πράγματα, εκτός ίσως από το να νιώσεις καλύτερα… ρωτήστε και έναν σοσιαλδημοκράτη, αυτοί ξέρουν.

ΠΗΓΗ

Αναζητείται Κοινός Νους

Συχνάκις συναντούμε το εξής οξύμωρο και τραγελαφικό: αφού ψηφίσαντες προηγουμένως και έχοντες αναδείξει άρχοντες σε διάφορες βαθμίδες, 'ανακαλύπτουμε', ως μωροί και ανόητοι, ότι πολλοί εκ των αρχόντων ενεργούν ανθελληνικώς. Ουχί σπανίως ακούγονται αναθεματισμοί κατά των ανθελλήνων αρχόντων, διότι έχουν ενεργήσει κατά του έθνους και της κοινωνίας ασκούντες την εξουσία, την οποίαν τους έχομε εξουσιοδοτήσει να κατέχουν. Εκ των υστέρων 'ανακαλύπτουμε' ότι οι 'αναθεματισμένοι' δεν έχουν ελληνική καταγωγή, δεν έχουν ελληνική συνείδηση και ταυτότητα και ως θρηνούσες χήρες αποκρύπτουμε την ευθύνη μας. Δεν έχουμε όμως ζητήσει να γνωρίζουμε για την ελληνικότητα και ηθικότητα των υποψηφίων αρχόντων πριν τους εκλέξουμε.
Φυσικά δεν σκεπτόμαστε αυτά τα "ασήμαντα" γνωρίσματα πριν να εκλέξουμε, διότι ο υποψήφιος έχει προηγουμένως υποσχεθεί την προσωπική μας βόλεψη. Τι τον νοιάζει αυτόν αν στην προσωπική βόλεψη του καθενός καταστρέφεται η κοινωνία, αφού ούτως ή άλλως, ως μη Έλλην, ανθελληνικώς θα ενεργούσε! Έρχονται πολλοί να κατακρίνουν τον Μπουτάρη λ.χ. ως μη Έλληνα στην συνείδηση, αλλά αφού πρώτα τον έχουν εκλέξει δήμαρχο και για μια τετραετία θα είναι αφέντης και δικτάτορας της πόλεως και με τέτοια εξουσία ανά χείρας μπορεί να χτίσει δέκα τζαμιά στο κέντρο της πόλεως. Γιατί δεν ζητήσαμε να μάθουμε την καταγωγή και συνείδηση του ανδρός πριν τις εκλογές;

Επειδή εντός του νέου Ελληνικού κρατιδίου υπάρχουν πάμπολλοι μη Έλληνες στην καταγωγή και συνείδηση, αλλά στο όνομα της δημοκρατίας και ισοπεδοκρατίας θεωρούνται Έλληνες πολίτες με δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, είναι προφανές ότι μερικοί εξ αυτών θα είναι εξ αρχής ανθέλληνες. Κι εδώ έρχεται η μωρία εν τη μεγαλωσύνη αυτής. Περιμένουμε και προσδοκούμε ότι αυτοί οι κύριοι θα αγαπούν την Ελλάδα, θα έχουν ελληνική συνείδηση, και θα ενεργούν πάντοτε επ' ωφελεία της κοινωνίας και του έθνους. Όταν βλέπουμε έκπληκτοι το αντίθετο, δεν ψάχνουμε να βρούμε τα αληθή αίτια, αλλά κατηγορούμε την Ελλάδα και τους Έλληνες, εμάς, ως φορείς ανθελληνισμού, ως κοινωνικούς αλήτες. Βέβαια δεν έχουμε το θάρρος και την τόλμη να θεωρήσουμε εαυτούς μωρούς και ανοήτους, που δεν έχουμε θεσπίσει όργανα και κριτήρια "ελληνικότητας" και "ηθικότητας" των υποψηφίων αρχόντων, πριν ακόμη εγκριθούν να είναι υποψήφιοι. Είναι δε αναμενόμενο ότι η κατηγορία των μη Ελλήνων τη συνειδήσει να επικαλούνται δημοκρατικά δικαιώματα και να κατηγορούν για πολιτική διάκριση. Αλλά το πράγμα είναι φανερόν πλέον, ή αυτοί ή η κοινωνία και η Ελλάδα. Και, να πάψουμε να κλαίμε ως μωροί και ανόητοι, γιατί αυτά είναι γνωρίσματα υποτελών λαών και ουχί ελευθέρων.

Τρύφων Ολύμπιος

ΤΑ ΔΗΘΕΝ «ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ»

Όσοι έρχονται σε επαφή τα τελευταία χρόνια με «Ελληνοκεντρικούς» χώρους , θα έχουν διαπιστώσει ένα κύμα σταθερά αυξανόμενης διάθεσης των Ελλήνων να αναζητήσουν και να μάθουν ποιοι υπήρξαν οι πρόγονοί τους , τι είπαν , τι έπραξαν και πάνω απ’ όλα ποιους θεούς λάτρευαν .

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει υπερβολές τις απόψεις ότι όλα εφευρέθηκαν από τους Έλληνες , ότι όλα τα είπαν και τα έκαναν οι Έλληνες , ωστόσο αυτές οι εξάρσεις φιλοπατρίας δεν είναι κάτι νέο για τους Έλληνες, αφού επικρατούσαν και στην αρχαιότητα . Εξ ου και η γνωστή ρήση πως οι Έλληνες «όσα παρά βαρβάρων παραλάβουσι ες κάλλιον τούτο απεργάζονται».

Επιπροσθέτως η συμπεριφορά αυτή είναι η μόνη που μας παρέχει ουσιαστική βοήθεια ώστε να ορθοποδήσουμε πνευματικά και εθνικά . Ένα Έθνος δεν είναι μόνον μια οικονομική και φυλετική ένωση . Έχει και κάτι άλλο που συμβατικά θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «ψυχή» . Κι αν αψηφήσει την «ψυχή» του αυτή , θα πεθάνει . Η «ψυχή» του δικού μας έθνους είναι η ομοθυμία που φλογίζει τους Έλληνες ιδιαίτερα σε καιρούς ζοφερούς .

Επιβάλλεται να εκλάβουμε κάποιες «υπερβολές» ως ένα είδος θετικής αυτο-ομιλίας . Αν λέμε και ακούμε πως έτσι έχουν τα πράγματα , δεν μπορεί παρά να γίνουν όπως τα λέμε . Τελικά αν δεν πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι στον Ελληνικό εαυτό μας , πως θα πείσουμε τα άλλα έθνη ότι είμαστε κάτι το ξεχωριστό ;

Η μέθοδος της πίστης στην φυλή ως «εκλεκτό λαό» έχει αποδείξει ιστορικά την σαρωτική της επιτυχία. Επιπλέον δεν λέμε ψέματα στον εαυτό μας , διότι είμαστε ένας λαός με ένα παρελθόν συγκλονιστικό , που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, με αδιάλειπτη ιστορική συνέχεια και δεν γεννήθηκε το 1821 όπως ακούμε τελευταία από τους εθνομηδενιστές.

Είμαστε κάτι παραπάνω από καλοί – είμαστε άριστοι . Κι αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που ξεφεύγουμε από χώρους ελεγχόμενους όπου τα συμφέροντα και ο νεποτισμός καταρρακώνουν ψυχολογικά και περιθωριοποιούν τα μεγάλα πνεύματα . Εκεί όπου κυριαρχεί η αξιοκρατία , όπου το παιγνίδι είναι καθαρό , εκεί όπου αναζητάται ο καλύτερος , ο Έλληνας διαπρέπει διότι ΕΙΝΑΙ ο καλύτερος .

Η Ελληνική ψυχή είναι σήμερα ζωντανή και παλλόμενη όσο ποτέ και είναι η αιτία που προσεγγίζουν πνευματικά άνθρωποι που δεν θα είχαν κανένα σημείο επαφής . Αυτή κάνει να συνδέονται με δεσμούς ειλικρινούς φιλίας άνθρωποι που τους χωρίζει απόσταση – πνευματική , χιλιομετρική , επαγγελματική , κομματική ….

Ένας φίλος μου διηγήθηκε μια τέτοια παράξενη (τουλάχιστον οπτικά) προσέγγιση . Μια μέρα συνάντησε στον δρόμο έναν συμφοιτητή του , του οποίου η μουσική προτίμηση προς το χέβυ μετάλ ήταν εμφανής στο ντύσιμό του: μαύρο μπλουζάκι με νεκροκεφαλές .

Ενώ μιλούσαν , τον πλησίασε ένας φίλος του πωλητής – περιποιημένος , με κοστούμι και γραβάτα . Όταν τους σύστησε είπε στον φίλο του : «Ο συμφοιτητής μου είναι κι αυτός Έλληνας , σαν εσένα». Και τότε οι δύο νέοι αντάλλαξαν μια θερμή χειραψία κι άρχισαν να συζητούν με ενδιαφέρον .

«Τι ήταν αυτό που συνέδεσε αυτούς τους δύο άγνωστους ;» με ρώτησε ο φίλος μου . «Ξέρω πως τους χωρίζει ένα πέλαγος από διαφορές , όμως είχαν κάτι κοινό που είναι δυνατότερο απ’ όλα . Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παράξενη εικόνα τους».

Ωστόσο στους ελληνοκεντρικούς χώρους έχουν ενσκήψει διάφοροι «ομιλητές» , που με το πρόσχημα της «σύνεσης» και το προσωπείο του «σκεπτικιστή» άλλοτε Έλληνος και άλλοτε αθέου, άλλοτε απάτριδος και άλλοτε πατριδοκάπηλου, προσπαθούν να προκαλέσουν σύγχιση και να αναχαιτίσουν την ομολογουμένως επιτακτική απαίτηση του «Ραγιά», του υπόδουλου δηλαδή , για την ανάκτηση της Ελληνικής του ταυτότητος, εδώ και τώρα.

Οι ομιλητές λοιπόν αυτοί χρησιμοποιούν διάφορα «επιχειρήματα» κυρίως για την ενστάλαξη αμφιβολιών και την δημιουργία εντυπώσεων σχετικά με την χρονική στιγμή ή τον τρόπο που επέλεξε ο Έλληνας για να ζητήσει την πνευματική του ελευθερία και ισχυρίζονται πως η υποταγή μας πρέπει να συνεχιστεί , διότι:


Α) ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.


Από την Ιστορία αποδεικνύεται ότι τίποτε δεν ξεκίνησε απόλυτα οργανωμένο και τέλειο . Κανένα κίνημα δεν προετοιμάστηκε απόλυτα .

Δεν ξύπνησε μια μέρα ο Πετράρχης και είπε : «Σήμερα είμαι απόλυτα έτοιμος να ιδρύσω τον Ουμανισμό και η ανθρωπότητα ώριμη για να τον ενστερνιστεί». Στην πραγματικότητα οι ορισμοί , οι τίτλοι που δίδονται στα κοινωνιολογικά ρεύματα ή στις ιστορικές περιόδους , δίδονται εκ των υστέρων.

Οι άνθρωποι που ζούσαν στον Μεσαίωνα δεν είχαν επίγνωση του ορισμού αυτού , όπως κι εκείνοι που έζησαν σε μια εποχή που πολύ αργότερα ονομάστηκε Αναγέννηση .

Έτσι κι εμείς σήμερα δεν γνωρίζουμε πως θα καταχωρηθεί στην ιστορία η εποχή που ζούμε : Ως ένας άλλος μεσαίωνας ή ως μια νέα άνθηση του Ελληνικού Πολιτισμού;

Όχι όλα , αλλά πάρα πολλά εξαρτώνται από εμάς – από εμένα , από εσένα . Θα παραμείνουμε αδρανείς ή θα δράσουμε δυναμικά , άμεσα και υπεύθυνα ;

Κανείς ποτέ δεν πέτυχε τίποτε απόλυτα προετοιμασμένος . Κανείς δεν είχε προβλέψει από πριν τα πάντα . Δεν υπάρχει κανείς που να μην έκανε λάθη .

Αυτός που σκέπτεται πως πρέπει να κάνει κάτι αφού πρώτα προετοιμαστεί απόλυτα , δεν είναι ευέλικτος , και όλο και κάτι θα συμβαίνει κάθε φορά που θα τον πείθει πως δεν είναι αρκετά έτοιμος .

Όταν ξεκίνησε την δράση του ο Ρήγας Φεραίος ήταν γιατί πίστευε πως οι Έλληνες ήταν αρκούντως προετοιμασμένοι και ικανοί να απελευθερωθούν; Όχι ! Ξεκίνησε γιατί τον προέτρεπε το ίδιο το πάθος που γεννιέται σήμερα στους Έλληνες , το πάθος της Ελευθερίας. Ξεκίνησε , γιατί κάποτε κάποιος έπρεπε να ξεκινήσει .

Στα 1796 (δολοφονήθηκε δυο χρόνια αργότερα) κατέστησε την Βιέννη έδρα της εθνεγερτηρίου δράσης του . Ο Ρήγας ήταν ήδη νεκρός 23 χρόνια πριν την επίσημα αποδεκτή ως έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης . Ποιος θα κρίνει ότι ήταν πολύ νωρίς για να κάνει αυτά που έκανε ;

Ο Ρήγας Φεραίος (Αντώνιος Κυριαζής) έχασε την ζωή του για την Ελληνική Υπόθεση όπως έπραξαν και εκατομμύρια άλλοι γνωστοί και άγνωστοι Έλληνες . Αν ένας άνθρωπος δεν ανακαλύψει κάτι για το οποίο θα μπορούσε να πεθάνει , δεν του αξίζει να ζει .

Η τελειότητα είναι ανέφικτη και τελικώς μια ουτοπία . Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αναζητήσουμε την τελειότητα . Η εμμονή μας σ’ αυτήν υποκρύπτει δυο τινά :

1) Τον αρτηριοσκληρωτικό φόβο μας απέναντι σε κάθε νεωτερισμό και όσα αυτός συνεπάγεται .

2) Την αναχαίτιση του ενθουσιασμού , αυτού του τόσο ζωτικής σημασίας παράγοντος .

Η αναχαίτιση αυτή υπό το πρόσχημα της «φρόνησης» εξυπηρετεί τα συμφέροντα του καθεστώτος, που το τελευταίο πράγμα που επιθυμεί αυτήν την στιγμή είναι η διασάλευση της μακαριότητάς του . Πόσο μάλλον όταν απειλούνται τα συμφέροντα και τα προνόμια του .

Η «κοινωνική ειρήνη» είναι ένας όρος για την παγκόσμια επιβολή του οποίου γίνονται ακάματες προσπάθειες , διότι σημαίνει την φίμωση κάθε ατόμου που τολμά να εκφράσει αντίθετη άποψη .

Είναι πολύ καλύτερα να δράσουμε και να αποτύχουμε , παρά να παραμείνουμε αδρανείς . Η δράση είναι αυτή που θα μας κρατήσει ζωντανούς είτε ως άτομα , είτε ως Έθνος . Η δράση θα κρατήσει ζωντανό το φρόνημα , την αγωνιστικότητα , την ευφυΐα μας . Με το παράδειγμά μας θα παρακινήσουμε και τους μεταγενέστερους από εμάς .

Η αδράνεια γεννά την παθητικότητα , την απογοήτευση , την οκνηρία , την ηθική καθίζηση και τον μαρασμό .

Όποιος επιζητεί την τελειότητα το κάνει για να μην γίνει ποτέ τίποτε . Αν περιμένουμε πρώτα να γίνουν όλα τέλεια , δεν θα κάνουμε ποτέ φίλους , δεν θα επιλέξουμε σύντροφο , γιατί όλο και κάποιο ελάττωμα θα τους βρίσκουμε , δεν θα πάμε ποτέ στο σχολείο , γιατί η Παιδεία έχει τα χάλια της, δεν θα αναζητήσουμε εργασία γιατί οι εργοδότες είναι εκμεταλλευτές , δεν θα κάνουμε δική μας επιχείρηση γιατί η οικονομία περνά κρίση και δεν θα βγούμε ποτέ από το σπίτι μας γιατί τα πεζοδρόμια είναι στενά .


Β) ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.


Αυτό είναι αλήθεια και είναι ένα μείζων θέμα για τον Ελληνισμό και την ίδια την ύπαρξή του . Μια μερίδα Ελλήνων έχουν επηρεαστεί από την ύπουλη άποψη που διαδίδεται εντέχνως από τους αθέους «Εμείς δεν θα αντικαταστήσουμε τα μαύρα ράσα με τα λευκά».

Ωστόσο είναι απαραίτητο να πολεμούμε την κάθε εποχή με τα ίδια της τα όπλα , που σημαίνει ότι πολλές φορές οι περιστάσεις είναι αυτές που καθορίζουν τις μεθόδους μας , ιδιαίτερα όταν είμαστε αδύναμοι .

Ακούμε συχνά πως στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε οργανωμένη θρησκεία . Η άποψη αυτή αποδεικνύει είτε την άγνοια πάνω στον τρόπο ζωής των προγόνων μας , είτε τον δόλο εκείνων που εσκεμμένα διαδίδουν τις ιδέες αυτές για να προλάβουν ενδεχόμενη οργάνωση των Ελλήνων σήμερα .

Παρά την απουσία δόγματος ή ιερού βιβλίου στην αρχαία Ελλάδα , η θρησκεία ήταν οργανωμένη και στηριζόταν στις παραδόσεις που ήταν μακραίωνες και τηρούντο ευλαβικά από τις Ελληνικές πόλεις κατά τις πολυάριθμες γιορτές με κέντρα τους Δελφούς , την Δήλο , την Ελευσίνα , την Ολυμπία, τη Νεμέα , τα Δίδυμα , την Έφεσο ές και την Βακτρία και όπου αλλού υπήρχαν Ελληνικοί ναοί .

Η μακραίωνα υποδούλωσή μας στον Χριστιανισμό έχει διαφθείρει την σκέψη μας και νομίζουμε πως όλες οι θρησκείες είναι ίδιες . Η Ελληνική Θρησκεία δεν μοιάζει με καμία άλλη, για την σεπτή διάθεση και την ελευθεροφροσύνη με την οποία ο Έλλην άνθρωπος προσεγγίζει το Θείον . Είναι ο μόνος που απευθύνεται στον Θεό του με την προσφώνηση «Φίλε Ζευ». Πως μπορεί η θρησκεία του να μοιάζει με όλες εκείνες που ενσταλάσσουν τον φόβο και επιβάλλουν την υποταγή στην ψυχή των οπαδών τους;

Όμως οφείλουμε να κατανοήσουμε πως Επανελλήνιση χωρίς επανασύσταση της Ελληνικής Θρησκείας δεν μπορεί να υπάρξει . Δεν είμαστε ούτε κίνημα , ούτε κόμμα , ούτε πολιτιστικός σύλλογος, ούτε μη κυβερνητική οργάνωση . Κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει Ελληνική Θρησκεία χωρίς Έλληνες ιερείς και ιέρειες .

Ποιος θα τελέσει τους Ελληνικούς γάμους ; Ποιος τις Ελληνικές ονοματοθεσίες , τις Ελληνικές κηδείες; Αν τις αφήσουμε στην αρμοδιότητα των Δήμων θα χάσουν την ιερότητά τους , θα παραμείνουν ψυχρές πολιτικές πράξεις.

Ποιος θα μας διδάξει την θρησκεία των Ελλήνων Θεών ; Τον τρόπο που θα τους τιμούμε ; Τους ύμνους που θα άδουμε ; Ποιος θα αναλάβει την μελέτη και διάδοση της Ελληνικής Γραμματείας ; Ποιος θα αντιτεθεί με επιχειρήματα κατά του Χριστιανισμού και των λοιπών ανελέητων εχθρών της ιεράς μας παραδόσεως ; Ποιος θα αναλάβει την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας των προγόνων μας; Ποιος θα αναλάβει την αναστύλωση των Ελληνικών ναών, την αποκατάσταση των αγαλμάτων μας, την προστασία και την συντήρηση των ιερών μας ;

Η θρησκεία μας είναι αγνή και όχι ένα ιμπεριαλιστικό επαναστατικό κίνημα , όπως ο χριστιανισμός που κρύβει τους σκοπούς του (την κατάκτηση της παγκόσμιας εξουσίας) και τα συμφέροντά του (την συλλογή χρημάτων και προνομίων) πίσω από την πρόφαση της αγάπης .

Μια οργανωμένη θρησκεία αντιμετωπίζεται μόνον με μια άλλη οργανωμένη θρησκεία . Σήμερα οι περιστάσεις απαιτούν να αποκτήσουμε οργάνωση και μάλιστα πολύ πιο υψηλής ποιότητας και πειθαρχίας ώστε να αποκτήσουμε κύρος .

Δεν υπήρξε ούτε ένα επίτευγμα που να έγινε χωρίς οργάνωση , χωρίς πειθαρχία , χωρίς στόχο , χωρίς ιεραρχία , χωρίς μια ιδέα . Η έλλειψη όλων αυτών οδηγεί στην αναρχία κι εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε και όχι να καταστρέψουμε .

Η αναβίωση της Ελληνικής Θρησκείας πρέπει να γίνει σε νέα βάση . Ελληνίδες ιέρειες και Έλληνες ιερείς θα προσδώσουν υπόσταση στην Θρησκεία μας ώστε να απαιτήσουμε την μισθοδοσία τους από το Ελληνικό κράτος και την χρήση των Ελληνικών Ναών μας για θρησκευτικούς λόγους , καθώς και την ανάκτηση των καταπατηθέντων περιουσιών αυτών των Ναών.


Γ) ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟΧΟ.


Ασφαλώς και έχουμε : Την αναγέννηση του Ελληνικού πολιτισμού, του Ελληνικού μας κόσμου.

Αυτή θα προέλθει από την επαναδραστηριοποίηση του Ελληνικού μας εγκεφάλου , δηλαδή την παραγωγή επιστημονικής και αδογμάτιστης σκέψης που και αυτή με την σειρά της θα προέλθει από την παιδεία – όχι αυτήν που παρέχει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων , αλλά την πραγματική Ελληνική Παιδεία .

Το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πολλές Ελληνικές ομάδες που πολλές από αυτές δεν συμφωνούν με άλλες, δεν σημαίνει τίποτε , δεν προεξοφλεί τίποτε και δεν θα πρέπει να απογοητεύει κανέναν . Απλά διανύουμε μια περίοδο ζυμώσεων .

Μέσα στην Ελλάδα σήμερα (αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο) συμβαίνει ότι συμβαίνει μέσα σ’ ένα βαρέλι γεμάτο συνθλιμμένα σταφύλια : μια διάσπαση ενώσεων .

Αυτή η παραφύσιν ένωση δηλαδή , ο Ελληνοχριστιανισμός , που συντελείται εδώ και 17 αιώνες , και που συντηρείται με σφαγές και σήμερα πια με ανελέητη προπαγάνδα και σκανδαλώδεις «τελετές», όπως η προσπάθεια αναγόρευσης του αρχιεπισκόπου σε επίτιμο διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής της Θεσσαλονίκης , σήμερα διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη .

Οι εφευρέσεις ολοκληρωτικών συστημάτων καταρρέουν η μια μετά την άλλη , ακριβώς διότι δεν υπήρξαν φυσική εξέλιξη στις πορείες των εθνών , αλλά βίαιες επιβολές από τις κατά τόπους κυριαρχούσες μειοψηφίες .

Το «μοντέλο» αυτό απέτυχε . Το παγκόσμια επιβαλλόμενο Παγκοσμιοποιητικό πρότυπο διακυβέρνησης – η απόλυτη δικτατορία, είναι ένα αρχαίο σχέδιο που παρ’ όλο που στοίχισε ποταμούς αίματος στα έθνη και κολοσσιαίες θυσίες από την πλευρά των εμπνευστών του , αποδείχθηκε τελικά ανέφικτο .

Θα συνεχίσω όμως με την μεταφορά που χρησιμοποίησα παραπάνω και που αφορά την αλκοολική ζύμωση που οφείλεται στα ένζυμα . Η Ελληνική εγκυκλοπαίδεια , στο λήμμα «ζύμωσις» γράφει: «Τα ένζυμα ταύτα παράγονται υπό ζώντων κυττάρων ….εις πολλάς όμως περιπτώσεις ταύτα δύνανται και μετά την θανάτωσιν του ζώντος πρωτοπλάσματος να επιτελούν ειδικάς χημικάς αντιδράσεις».

Προσπαθήστε για μια στιγμή να δείτε την περίπτωσή μας μέσα από τα μάτια της παγκόσμιας εξουσίας . Η ιστορία έτσι όπως είναι γραμμένη στα επίσημα κρατικά εγχειρίδια δεν διαφέρει από την ιστορία που γράφει το Κόμμα στο βιβλίο του Τζωρτζ Όργουελ «1984» : Πλήρης διαστρεύλωση της ιστορικής αλήθειας γιατί μόνο έτσι επιτυγχάνεται η υποδούλωση .

Λάβετε υπ’ όψιν σας ότι ροκάνισαν και διέλυσαν ολόκληρο τον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό ρίχνοντας πάνω του τόνους λάσπης ψεύδους , ύβρεων και παραχάραξης . Έφεραν από τα βάθη της Ασίας τους πλέον βάρβαρους μογγόλους και μας υπέταξαν σ’ αυτούς , επέβαλαν τον πνευματικό , σωματικό και ηθικό Μεσαίωνα. Έκαναν επί αιώνες ότι πιο αποκρουστικό μπορεί να φανταστεί ένας άρρωστος εγκέφαλος .

Ωστόσο μέσα από τα ερείπια ξαναφυτρώνει ζωντανό και ελπιδοφόρο το Ελληνικό πνεύμα , εκείνο που φθόνησαν πάνω απ’ όλα και που αιώνες τώρα πολεμούν για να το εξαφανίσουν .

Ελάτε στη θέση τους ! Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ακατανόητο για τα φτωχά τους μυαλά . Επί αιώνες ισοπέδωναν και ερήμωναν την Ελλάδα από τους ανθρώπους της , από το πνεύμα της , από το μεγαλείο της . Κι όμως μετά από τόσο αίμα ο Έλληνας σήμερα ορθώνει το ανάστημά του και ζητά το δίκιο του , τον πολιτισμό του . Διεκδικεί την θέση που του ανήκει παγκόσμια: του γεννήτορα του πολιτισμού .

Η παγκόσμια δικτατορία απέτυχε , οδήγησε στο αδιέξοδο όχι μόνον τους λαούς ή τα άτομα , αλλά και τον ίδιο τον πλανήτη . Η αντίληψη της «κατακυρίευσης» των πάντων είναι αδιέξοδη .

Η απάντηση είναι Ελληνική και είναι σπουδαία : Μέτρον άριστο . Και το μέτρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ελληνικότητα . Ελληνικότητα λοιπόν σε όλα : στην γνώση , στην τεχνολογία , στην κοινωνία . Η Ελληνική αντίληψη του κατά φύσιν ζειν είναι μια ιδέα πανάρχαια και ταυτόχρονα τόσο νέα . Είναι η μοναδική απάντηση και ο μοναδικός στόχος .

Κι αν καμμιά φορά παρατηρείτε μια άνοδο των τόνων εκατέρωθεν , τόσο από την πλευρά των Ελλήνων που πληροφορούνται για τους μακραίωνους διωγμούς των προγόνων τους και την συστηματική σφαγή τους , όσο και από την πλευρά των χριστιανών που πνέουν τα λοίσθια και αυτό δεν τους άρεσε καθόλου , πρέπει να γνωρίζετε πως «η ζύμωσις συνοδεύεται υπό εκλύσεως θερμότητος» και να θεωρήσετε το γεγονός φυσικότατο .


Δ) ΘΑ ΔΙΧΑΣΤΟΥΜΕ.


Οι τελευταίοι που έχουν δικαίωμα να μιλούν για διχασμό είναι οι Χριστιανοί κι αυτό γιατί η ιστορία αποδεικνύει πως ο Χριστιανισμός άλλο δεν έκανε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του μέχρι σήμερα , από το να διχάζει .

Αρχής γενομένης από την ρήση του φημολογούμενου ως ιδρυτού της , του Ιησού : «ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον ….» (Ματθαίος Ι΄ 35 ) (γιατί ήλθα να διχάσω τον άνθρωπο) . Το κείμενο συνεχίζει με λεπτομέρειες για τον τρόπο που θα επιτευχθεί ο διχασμός μέσα στην οικογένεια και θα εξαπλωθεί μέσα στην μεγαλύτερη οικογένεια που είναι η φυλή . Το ζήτημα της επιβολής του «διχασμού» απασχολεί το «ιερό βιβλίο» σε πλείστα αποσπάσματα, γεγονός απαράδεκτο για θρησκευτικό κείμενο. Όσο μάλιστα για το πόσο ισχύει το «όστις θέλει οπίσων ελθεί …» υπενθυμίζουμε στους λίγους που το γνωρίζουν το: «εί τις ου φιλεί τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ήτω ανάθεμα. Μαράν αθά» Α΄ Κορινθίους ιστ. 22 (όποιος δεν αγαπά τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, ανάθεμα. Και σε άπταιστα Αραμαϊκά «Μαράν αθά» για τους θιασώτες της «Ελληνικής» καταγωγής του «Σωτήρα μας»).

Ακούω συχνά χριστιανούς να ισχυρίζονται πως δεν φταίει ο Χριστιανισμός για τις καταστροφές αλλά οι άνθρωποι που δεν εφάρμοσαν τα λόγια του Ευαγγελίου . Αντιθέτως όλα έγιναν διότι οι άνθρωποι αυτοί εφάρμοσαν κατά λέξιν τα λόγια του ηγέτη τους .

Οι πρώτοι χριστιανοί ανέπτυξαν αντικοινωνική δράση που στόχο της είχε την διάλυση των κοινωνιών μέσα στις οποίες βρίσκονταν . Υπήρξαν αντιρρησίες συνειδήσεως , αρνητές της στρατιωτικής και πολιτικής υπηρεσίας , αρνητές της εννόμου τάξεως . Αν αυτό δεν λέγεται διχασμός , τότε πως λέγεται;

Κι αν νομίζετε ότι η νοοτροπία αυτή υπήρξε ίδιον της πρώϊμης περιόδου και την δικαιολογείτε ως απαραίτητο μέσον για την διατήρηση του παράνομου χριστιανισμού κάτω από την Ρωμαϊκή κυριαρχία , λάβετε υπ’ όψιν σας ότι αυτό ισχύει και σήμερα που ο χριστιανισμός αποτελεί την επίσημη θρησκεία του κράτους . Η Εκκλησία δηλώνει πως δέχεται τους νόμους της Πολιτείας μόνον όταν δεν έρχονται σε σύγκρουση με τον δικό της «θείο νόμο» . Αυτή η δήλωση σημαίνει πως μια μερίδα πολιτών θέτει υπό αίρεσιν τους νόμους του κράτους και καλεί σε απείθεια .

Το παρελθόν βρίθει από διχαστικές ενέργειες της Χριστιανικής εκκλησίας : Η κατακρεούργηση της φιλοσόφου Υπατίας, των τελευταίων ιεροφαντών των Ελευσινίων μυστηρίων και εκατομμυρίων άλλων γνωστών και αγνώστων Ελλήνων, αποτελούν διχαστικές ενέργειες . Η ύπουλη δολοφονία του Αυτοκράτορος Ιουλιανού από τον «άγιο» Μερκούριο είναι διχαστική ενέργεια .

Η εξύβριση των Ελλήνων προγόνων μας ως «ειδωλολάτρες» , «μιαρούς», «σατανιστές» και τόσα άλλα είναι διχαστική . Πρόσφατα ακόμη κάποιος τηλε-ορθόδοξος έλεγε : «Είναι εγκληματίας όποιος δεν πιστεύει στον Χριστό» . Πως αλλιώς , αν όχι διχαστική , να ονομάσουμε την παραπάνω φράση .

Οι απαγορεύσεις προς τους Έλληνες προγόνους μας να τελούν συμπόσια, χορούς , θέατρο , Ολυμπιακούς και άλλους αγώνες , να συχνάζουν στα λουτρά και να άδουν τα κάλαντα είναι διχαστικές πράξεις . Με την πάροδο των αιώνων και την παρέμβαση ορισμένων πολιτισμένων εγκεφάλων υπήρξε άτυπη άρση των απαγορεύσεων αυτών , ωστόσο για την επίσημη εκκλησία εξακολουθούν να ισχύουν και να συμπεριλαμβάνονται στο Πηδάλιο που αποτελεί την συλλογή των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων .

Ακόμη και σήμερα οι απαγορεύσεις των πυροβασιών (Αναστενάρια) και άλλων κατά τόπους εορτών όπως τα καρναβάλια , οι Μπούλες , τα Φαλληφόρια , κ.λ.π. είναι πράξεις διχαστικές , αφού αντιστρατεύονται το λαϊκό αίσθημα .

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης , των Σερρών και άλλων πόλεων στους Τούρκους καθώς και η πρόσκληση δι’ επιστολής προς τον Χίτλερ , αρκεί να μην θιγούν τα μοναστηριακά προνόμια δεν υπήρξαν απλά διχαστικές αλλά ενέργειες εσχάτης προδοσίας .

Ο αφορισμός της Επανάστασης του 1821 και αρκετών πρωτοστατών της , όπως ο Ρήγας Φεραίος , ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, και οι άλλοι , που εξακολουθεί να ισχύει μέχρι σήμερα , αφού με κανένα επίσημο έγγραφό της η Εκκλησία δεν πιστοποίησε την άρση του , ήταν πράξη διχαστική . Η προδοσία και ο θάνατος του Εμμανουήλ Παπά είναι διχαστική ενέργεια .

Οι 18 χριστιανικές εξεγέρσεις κατά του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους , που όλες οργανώθηκαν σε μοναστήρια που είχαν μετατραπεί σε συνωμοτικά κέντρα, ήταν διχαστικές ενέργειες .

Λίγα μόλις χρόνια πριν , όταν η Πολιτεία θέλησε να εξαλείψει από την αστυνομική ταυτότητα το σημάδι του νηπιοβαπτισμού στον χριστιανισμό , που χωρίς την συγκατάθεσή τους φέρουν οι Έλληνες πολίτες , η Εκκλησία δεν δίστασε καθόλου να εξαπολύσει έναν διχασμό .

Κάθε αίρεση υπήρξε και ένας διχασμός . Το περίφημο Σχίσμα των Εκκλησιών ήταν ένας διχασμός. Η Εικονομαχία ήταν ένας διχασμός .

Ο προσηλυτισμός και ο εγκλεισμός στα μοναστήρια των νέων ανδρών που δεν υπηρετούν την στρατιωτική τους θητεία και των νέων γυναικών που δεν γίνονται μητέρες , η αποκοπή και των δυο φύλων από τις οικογένειές τους , τις χαρές της ζωής και την δημιουργικότητα , είναι πράξεις διχαστικές.

Οι βαπτίσεις λαθρομεταναστών ώστε να θεωρούνται Έλληνες πολίτες είναι πράξη διχαστική και προδοτική. Η αντιμετώπιση των Σέρβων , των Ρώσων και των λοιπών Σλαύων ως «αδελφών» μας επειδή είναι ορθόδοξοι , είναι ενέργεια διχαστική . Η προτροπή στους Έλληνες να παντρεύονται όχι μόνον με Βαλκάνιους «ορθόδοξους» αλλά και με Αφρικανούς «ορθόδοξους», «δια την έμπρακτον κατάργηση του ρατσισμού», δεν σπέρνει μόνον τον διχασμό αλλά μεθοδεύει τον βιολογικό αφανισμό του Ελληνισμού. Είναι αλήθεια πως για την επονομαζόμενη «Εκκλησία της Ελλάδος» περισσότερο μετρά ένας ορθόδοξος Σλαύος ή ένας Αφρικανός, από έναν Έλληνα Εθνικό .

Η προτροπή των κληρικών στο ποίμνιο να επισκέπτεται προς προσκύνησιν το Ισραήλ , χωρίς να αναγνωρίζει την Ελλάδα ως «άγιο τόπο» είναι πράξη μειοδοτική , διχαστική και επαίσχυντος .

Αυτός είναι ένας κατάλογος από χοντροειδείς διχασμούς για τους οποίους ευθύνεται ο χριστιανισμός , γιατί εάν πει κάποιος να μελετήσει και να καταγράψει λεπτομερώς όλους τους διχασμούς θα χρειαστούν τόμοι ολόκληροι .

Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος διχασμού για τους Έλληνες εάν αυτοί μάθουν την αληθινή τους ιστορία και τον προδοτικό ρόλο που έπαιζε η Εκκλησία όλους αυτούς τους αιώνες εκμεταλλευόμενη τα ευγενέστερα αισθήματα των Ελλήνων .

Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος διχασμού για τους Έλληνες να μάθουν ότι τελούν υπό κατάκτησιν από εχθρούς που καπηλεύονται τον σεβασμό που δεν τους ανήκει .

Φανταστείτε όταν το 1941 κατέκτησαν οι Γερμανοί την Ελλάδα να προπαγάνδιζαν δια του ψιθύρου «Έλληνες μην ζητάτε την ελευθερία σας , γιατί θα διχαστούμε».


Ε) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΓΕΤΗΣ.

Συμφωνώ , πως σήμερα δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός και γενικά αποδεκτός ηγέτης που να μπορέσει να ηγηθεί στο Ελληνικό κίνημα και να σηκώσει στις πλάτες του το Τιτάνειο αυτό έργο . Και δεν θα υπάρχει όσο θα βρίσκουμε κάτι στους ήδη υπάρχοντες ηγέτες για να αποφανθούμε για την επάρκειά τους , όσο δεν θα κάνουμε έκπτωση στις ιδέες μας προκειμένου να βοηθήσουμε .

Ούτε ο Μέγας Αλέξανδρος είχε τα προσόντα , αν το καλοσκεφτούμε . Μπορεί να ήταν δημοφιλής και σχετικά έμπειρος αλλά το εγχείρημα ήταν μεγάλο κι εκείνος σχεδόν παιδί .

Ποιος όμως μπορεί να προεξοφλήσει τα γεγονότα ; Ποιος μπορεί να πει πως κάποιος από τους ήδη υπάρχοντες άνδρες δεν θα συγκεντρώσει την προτίμηση ; Ποιος μπορεί να πει πως κάποιος από αυτούς που τώρα διαβάζουν το κείμενο αυτό δεν θα αναφανεί ως ο μελλοντικός του ηγέτης; Μπορεί ο ηγέτης να μην έχει γεννηθεί ακόμη .

Ωστόσο με τις σκέψεις αυτές καταλήγουμε σ’ ένα είδος Μεσσιανισμού που είναι εντελώς ξένος προς την Ελληνική αντίληψη των πραγμάτων εν γένει . Ο Έλληνας αντιλαμβάνεται διαφορετικά την εξουσιαστική δομή , γι’ αυτό και γέννησε την Δημοκρατία , πολίτευμα αδιανόητο για υποταγμένους εγκεφάλους , διότι απαιτεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες που αναλαμβάνουν ευθύνες , πράγμα που δεν μπορεί να γίνει από την άλογη μάζα που κατευθύνεται από ένα μονολιθικό κέντρο εξουσίας .

Οφείλουμε να κατανοήσουμε πως για όλα χρειάζεται ο κατάλληλος χρόνος . Η Αναγέννηση δεν επετεύχθη μέσα σε μια δεκαετία . Ο Χριστιανισμός χρειάστηκε 400 και περισσότερα χρόνια για να εδραιωθεί θεωρητικά, ιδεολογικά, στρατιωτικά (Μοναστικά τάγματα) και πολιτικά. Εμείς θέλουμε να το πετύχουμε αυτό μέσα σε 10 χρόνια;

Εκείνο που χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα είναι χρόνος , αρκετός ώστε να αποβάλλουμε τον Ραγιά από μέσα μας . Χρόνος ώστε να αυτοπαιδευτούμε, να ωριμάσουμε . Χρόνος ώστε να αποβάλλουμε την χριστιανική νοοτροπία , να πάψουμε να είμαστε ποίμνιο . Χρόνος ώστε να αλλάξουμε εμείς μέσα μας γιατί μόνον έτσι θα κατορθώσουμε να αλλάξουμε και τον Κόσμο γύρω μας – πρώτα τον μικρό κόσμο του στενού μας περιβάλλοντος κι αργότερα τον Κόσμο με την ευρύτερη έννοια .

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε την εμφάνιση ενός ηγέτη για να δράσουμε . Ο καθένας μπορεί να κάνει κάτι . Ο καθένας γνωρίζει ένα μικρό κομμάτι αλήθειας , ας το πει . Ο καθένας ξέρει και μπορεί να κάνει κάτι , ας το κάνει . Ας μην τα περιμένουμε όλα από έναν ηγέτη . Ας δώσουμε τέλος στην μοιρολατρεία και την νωθρότητα .

Ας σκεφτούμε όμως κι αυτό : Ένας ηγέτης είναι εύκολος στόχος . Εξαγοράζεται , παγιδεύεται, ποδηγετείται , δολοφονείται . Και τότε τα πρόβατα σκορπίζουν . Αντίο επανελλήνιση .

Εκείνο που φοβάται πάνω απ’ όλα ο αρχαίος μας εχθρός είναι ο ανεξέλεγκτος Έλληνας στρατιώτης . Όχι ο αξιωματικός . Αυτός έχει υποστεί την διαδικασία ποιμνιοποίησης , έχει υποταχθεί , έχει γίνει κομμάτι του συστήματος . Κανείς όμως δεν μπορεί να γνωρίζει τι μπορεί να υπάρχει μέσα στο κεφάλι ενός Έλληνα στρατιώτη .

Είναι λίγοι αυτοί που αντιλαμβάνονται πόσο ισχυρός είναι ένας ανεξέλεγκτος Έλληνας στρατιώτης. Πριν από μερικά χρόνια έμαθα μια ιστορία : Κάποτε σε ένα στρατιωτικό τάγμα ένας στρατιώτης αισθάνθηκε δυσαρεστημένος . Ίσως να δέχθηκε κάποια βαρύτατη προσβολή , ίσως να στερήθηκε την έξοδο για αρκετό καιρό , ποιος ξέρει . Έκλεψε λοιπόν ένα όπλο και το έριξε μέσα στον υπόνομο .

Ένα όπλο χάθηκε . Ποιος το έκανε , κανείς δεν γνωρίζει . Αναζήτησαν το όπλο με κάθε τρόπο. Μέχρι και μέντιουμ χρησιμοποιήσανε. Έτσι οι ευθύνες αποδόθηκαν στους αξιωματικούς . Ο διοικητής του τάγματος πήρε δυσμενή μετάθεση και από το άγχος και την πίεση έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε. Ο ανεξέλεγκτος στρατιώτης πήρε την εκδίκησή του .

Δεν χρειαζόμαστε ηγέτη για να αναζητήσουμε την ταυτότητα , τις ρίζες μας . Για να μάθουμε την αληθινή μας ιστορία . Για να γίνουμε υπεύθυνοι πολίτες. Δεν χρειαζόμαστε ηγέτη για να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει .

Ο Ελληνισμός δεν έχει ανάγκη από αιματοβαμμένους επαναστάτες. Δεν θέλουμε να κάνουμε επανάσταση . Δεν θέλουμε να ανατρέψουμε τους κρατικούς θεσμούς. Δεν έχουμε στόχο την κατάλυση του κράτους όπως είναι σήμερα . Εκείνο που θέλουμε είναι τον εξελληνισμό και την ισχυροποίησή του , με άλλα λόγια να πάψει να εξυπηρετεί μόνον τα ξένα συμφέροντα και να εξυπηρετήσει τα Ελληνικά πράγματα που είναι σήμερα ζητούμενο για όλους τους Έλληνες σ’ όποια παράταξη κι αν ανήκουν .

ΣΤ) Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ.

Πείτε μου εσείς μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα δεν κινδύνευε . Πότε θα εκλείψει ο κίνδυνος για την Ελλάδα ; Σε δέκα , εκατό , διακόσια χρόνια ; Πότε οι λαοί γύρω μας (Αλβανοί, Τούρκοι Βούλγαροι και λοιποί) θα κουραστούν να μας εχθρεύονται ; Θα μας αγαπήσουν ξαφνικά ή θα μαζέψουν τα πράγματά τους και θα φύγουν ώστε κι εμείς με την ησυχία μας να απολαύσουμε την θρησκευτική μας ελευθερία ;

Ποτέ δεν θα εκλείψει ο εξωτερικός κίνδυνος λοιπόν , και οι Έλληνες έχουν αποδείξει επανειλημμένως πως κάτω από συνθήκες εθνικού κινδύνου ενώνονται αδιαφορώντας για οποιαδήποτε διαφορά που τους χωρίζει .

Επιτέλους , ας πάψουμε να περιμένουμε την προστασία της Ελλάδος από τους Ορθοδόξους. Η ηγεσία τους πρόδωσε την Ελλάδα όποτε είχε την ευκαιρία κι όσο για τους Ελληνορθόδοξους που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα αυτό το έκαναν επειδή αισθάνθηκαν περισσότερο Έλληνες και λιγότερο ορθόδοξοι .

Ο χριστιανισμός έχει διεθνιστικό χαρακτήρα. Δεν ενδιαφέρεται από τη φύση του για τις πατρίδες των λαών στους οποίους διεισδύει και καθυποτάσσει.

Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η διαφύλαξη των συμφερόντων του , κι αυτό απέδειξε πως γνωρίζει να το κάνει με κάθε κόστος . Η ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι χριστιανική .

Αυτό ακριβώς το δήθεν «δίλημμα» είναι και το πιο ύπουλο , διότι ενώ οι ίδιοι δεν ενδιαφέρονται διόλου για την πορεία της Ελλάδος ή την ύπαρξή της στο μέλλον , γνωρίζουν πως αυτό είναι το ευαίσθητο σημείο των Ελλήνων . Γνωρίζουν πολύ καλά πως ο Έλληνας πονάει για την πατρίδα του και δεν λογαριάζει τίποτε μπροστά στην υπεράσπισή της .

Πρέπει ωστόσο να παρατηρήσουμε ότι ο Χριστιανισμός έχει χάσει πάρα πολλή από την ισχύ που κατείχε σε άλλες δοξασμένες εποχές . Πριν από μερικές δεκαετίες ακόμη εξαπέλυε αφορισμούς και όλοι έτρεμαν . Είχε ακόμη την δύναμη να σκοτώνει ηθικά και κοινωνικά , όλους όσοι τολμούσαν να διατυπώσουν διαφορετική άποψη .

Η συλλογή υπογραφών για την αναγραφή του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες υπήρξε ένα άτυπο δημοψήφισμα και μια μέγιστη πανωλεθρία της Εκκλησίας .

Σε καθαρούς αριθμούς υπολόγισε τις δυνάμεις της και βρέθηκε ελλιπής . Πριν από αυτό , κάθε χριστιανός επαναλάμβανε την γνωστή επωδό «το 98% των Ελλήνων είναι ορθόδοξοι» . Οι αριθμοί όμως τους διέψευσαν .

Η Εκκλησία δεν έχει πλέον την δύναμη που είχε παλαιά. Αν είχε θα άναβε τις πυρές στις πλατείες και θα ξεμπέρδευε με τους «νεοειδωλολάτρες» . Δεν θα δίσταζε ούτε στιγμή . Το έκανε στο παρελθόν σε κάθε ευκαιρία . Επειδή λοιπόν δεν έχει την παλιά του δύναμη , το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να καλεί τους νέους να «πάνε όπως είναι» να ρίχνει κανένα ψεύτικο δάκρυ που και που για να μας συγκινήσει και να στέλνει τους «ομιλητές» της και τους προπαγανδιστές της να διασπείρουν παραπλανητικά ψευδοδιλήμματα.

ΠΗΓΗ

«Αρχαία ελληνικά στην Τουρκία»

5.000 εναποµείναντες µουσουλµάνοι πέριξ της Τραπεζούντας µιλάνε µια ποντιακή διάλεκτο.

Την ώρα που σε µια αφιερωµατική έκδοση-λεύκωµα έλληνες ερευνητές αποκαλύπτουν θησαυρούς της Παναγίας Σουµελά από τις αποθήκες του Μουσείου της Τραπεζούντας και της Αγιάς Σοφιάς στην Κωνσταντινούπολη, ένα ολοσέλιδο ρεπορτάζ στη βρετανική εφηµερίδα «The Independent» – µε παραποµπή και στο κύριο άρθρο της! – για τους 5.000 εναποµείναντες µουσουλµάνους πέριξ της Τραπεζούντας που µιλάνε µια ποντιακή διάλεκτο, κοντινή στα αρχαία ελληνικά, επαναφέρει στο προσκήνιο τον ελληνισµότου Πόντου και τη µακραίωνη επιβίωση της γλώσσας του. Τα ποντιακά που µιλούν οι περίπου 5.000 κάτοικοι χωριών κοντά στην Τραπεζούντα, στο σπουδαίο κέντρο του Πόντου που ανήκει σήµερα στην Τουρκία, είναι µια διάλεκτος αξιοσηµείωτα κοντά στα αρχαία ελληνικά και θα µπορούσε να δώσει πολλά στοιχεία για την ίδια τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, γράφει ο Στιβ Κόνορ στην εφηµερίδα «The Independent».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Τα Νέα, τα λεγόµενα «ρωµαίικα», όπως λέει η ελληνίδα λέκτορας στο Πανεπιστήµιο του Κέµπριτζ Ιωάννα Σιταρίδου, «διατηρούν έναν εντυπωσιακό αριθµό χαρακτηριστικών της γραµµατικής που δίνουν µια αύρα αρχαίων ελληνικών, χαρακτηριστικών που έχουν εντελώς χαθεί από τιςάλλες παραλλαγές των σύγχρονων ελληνικών. Η χρήση του απαρέµφατου χάθηκε από όλες τιςάλλες ελληνικές διαλέκτους. Στα ρωµαίικα, όχι µόνο διατηρήθηκε το απαρέµφατο, αλλά βρίσκουµε επίσης και απαρεµφατικές δοµές που δεν είχαν παρατηρηθεί προηγουµένως και που µόνο σε λατινογενείς γλώσσες έχουν το αντίστοιχό τους».

Τα χωριά που µιλούνρωµαίικα, τα οποία δενέχουν γραπτή εκδοχή, γράφει η εφηµερίδα «The Independent», διατηρούν και άλλα χαρακτηριστικά γεωγραφικής και πολιτισµικής αποµόνωσης. Οι άνθρωποι εκεί σπάνια παντρεύονται εκτός κοινότητας και παίζουντη δική τους µουσική µε το δικό τους όργανο, τη λύρα.

«Γνωρίζω µόνο έναν άντρα που παντρεύτηκε έξω από το χωριό του», παρατηρεί η Ιωάννα Σιταρίδου. «Και ηµουσική είναι τόσο χαρακτηριστική, που δεν µπορείς να την µπερδέψεις µε κάποιαάλλη». Η λέκτορας του Κέµπριτζ ξεκίνησε την ακαδηµαϊκή της πορεία από τη συγκριτική ιστορική µελέτη των λατινογενών γλωσσών(ιδιαίτερα των ισπανικών και των παλαιών γαλλικών), έκανε όµως έρευνες και για την ιστορική σύνταξη των ελληνικών διαλέκτων – ιδίως των ποντιακών ελληνικών και των κυπριακών.

Οι οµιλούντες τα ρωµαίικα,λέει, είναι σήµερα ευλαβείςµουσουλµάνοι, γι’ αυτό και τους επετράπη η παραµονήτους στον Πόντο µετά τη Συνθήκη της Λωζάννης και την ανταλλαγήτων πληθυσµών. Αλλά αλλεπάλληλα κύµατα µετανάστευσης, όπως και η κυρίαρχη επιρροή της τουρκόφωνης πλειονότητας, από κοινού µε την απόλυτη απουσία των ρωµαίικων από τη δηµόσιασφαίρα, τα τοποθετούν αυτόµαταστη λίστα των γλωσσών που διατρέχουν τονµεγαλύτερο, παγκοσµίως, κίνδυνο εξαφάνισης.

Κίνδυνος εξαφάνισης

«Με 5.000 µόνο οµιλούντες τη γλώσσα να έχουν αποµείνει στην περιοχή, τα ρωµαίικα θα είναι σύντοµα µια γλώσσα του παρελθόντος παρά ένα ζωντανό ιδίωµα. Με την εξαφάνισή τους θα χαθεί µια µοναδική ευκαιρία να ξεκλειδώσει ο τρόπος µε τον οποίο η ελληνική γλώσσα εξελίχθηκε», υποστηρίζει η γλωσσολόγος Ιωάννα Σιταρίδου.

Μελέτες της γραµµατικής των ρωµαίικων δείχνουν ότι µοιράζονται πάµπολλες οµοιότητες µε την ελληνική κοινή, τη γλώσσα των ελληνιστικών και ρωµαϊκών χρόνων (4ο αι. π.Χ. - 4ος αι. µ.Χ.). Τα νέα ελληνικά, πάλι, υπέστησαν σηµαντική διαφοροποίηση και θεωρείται ότι προέρχονται από τα βυζαντινά ελληνικά που µιλιόνταν µεταξύ 7ου και 13ου αιώνα.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?artId=376201&ct=4&pid=2&dt=04/01/2011#ixzz1AGFddplB