Η επιχείρηση ελεγχόμενης εκτόνωσης της λαϊκής οργής μέσα από τα ΜΜΕ

Τα ακραία φαινόμενα αποσύνθεσης του πολιτικού μας συστήματος, έτσι τουλάχιστον όπως μας προβάλλονται μέσα από το διαδίκτυο αλλά και από τα ΜΜΕ, με τα πρόσφατα συμβολικά κτυπήματα τρόμου στο κέντρο της προστασίας του πολίτη και το άνανδρο δολοφονικό κτύπημα κατά της φωνής του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, ξεφεύγουν πλέον πέρα από κάθε φαντασία.

Στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τα κίνητρα των πραγματικών υπαιτίων που τα προκαλούν, οφείλουμε κατ’ αρχάς να αποδεχθούμε όλοι ως δεδομένη πραγματικότητα και όχι πλέον ως υποθετικό σενάριο, ότι τα φαινόμενα αυτά αποτελούν μέρος των παγκοσμίου εμβελείας ενεργειών, ενός οικονομικά παντοδύναμου συστήματος, το οποίο δυστυχώς λειτουργεί αποδομώντας συστηματικά την φύση και την ταυτότητα της κοινωνίας μας με τρόπο προγραμματισμένο και συνειδητό.
Είναι επίσης απαραίτητο να δώσουμε ένα απλό και συμβολικό όνομα στο σύστημα αυτό, στο οποίο άλλωστε θα αναφερθούμε κατ’ ανάγκην πολύ συνοπτικά. Ας το ονομάσουμε λοιπόν Πολύποδα, μια και όπως διαπιστώνουμε διαθέτει ‘πολλά ποδάρια’ κατά τη λαϊκή ρήση.
Ο Πολύποδας είναι ένα υπερτοπικό και υπερεθνικό εξουσιαστικό σύστημα, διαχειριζόμενο από νόες οι οποίοι πρωτίστως έχουν φροντίσει να διατηρήσουν την αφάνεια και την ανωνυμία τους, δίνοντας σε αυτά τα χαρακτηριστικά την ύψιστη σημασία.
Τυχόν γνωστά κέντρα όπως π.χ. η Λέσχη Μπίλτερμπεργκ, Ιλλουμινάτι ή άλλα δεν είναι παρά η μύτη του παγόβουνου, καθώς η δράση τους αφήνεται ηθελημένα και ελεγχόμενα να γίνει γνωστή.
Ο Πολύποδας βασίζει την επιτυχία του στην κληρονομία μιας πανάρχαιας και καλά κρυμμένης γνώσης του ελέγχου της ανθρώπινης κοινωνίας, με πρόσφατη εξειδίκευση στη μορφή διακυβέρνησης που στα περισσότερα κράτη φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο ‘δημοκρατία’, κατά παράβαση κάθε λογικής.
Εξασκεί λοιπόν έναν ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο που κατά κανόνα επιτυγχάνεται μέσα από την έντεχνη διείσδυση στα κέντρα εξουσίας, την άσκηση συντονισμένων ενεργειών μέσα από αυτά, την πολύ καλή γνώση της ψυχολογίας της μάζας και τελικά τον συνολικό έλεγχο οικονομίας και ενέργειας, πολλών κρατών ταυτόχρονα.
Τα τελευταία χρόνια η άσκηση της ‘τέχνης’ αυτής με την διάδοση του διαδικτύου γίνεται πολύ ευκολότερα αντιληπτή από τον μέσο πολίτη του κόσμου. Μια ‘τέχνη’ που στα ελληνικά ο όρος της μεταγράφεται ως ‘Κοινωνική Μηχανική’.

Είναι πολύ εύκολο σήμερα να παρατηρήσει κανείς την εμμονή του Πολύποδα στην καταστροφή των Εθνικών αλλά και γεωγραφικών συσπειρώσεων των λαών όπου στηρίζουν όλη την πολιτισμική τους υπόσταση, την μακραίωνη παράδοση τους, την σοφία και εν γένει την κοσμοθεωρία τους.
Όμως το σενάριο διαγράφεται δυστυχώς ακόμη πιο εφιαλτικό…

Τόσο η πολιτισμική αυτή παγκόσμια καταστροφή όσο και ο φυσικός αποδεκατισμός του πληθυσμού ολοκλήρου του πλανήτη έχουν τεθεί, ( και μάλιστα έχουν δηλωθεί και εγγράφως σε ογκωδέστατο μνημείο στην Γεωργία των ΗΠΑ) ως απαραίτητες προϋποθέσεις για τον Πολύποδα ώστε να διασφαλίσει έναν αποτελεσματικότερο έλεγχο του πλανήτη. Την πρωτοφανή αυτή μαζική πολυγενοκτονία και παγκόσμια πολιτισμική αποδόμηση, ο Πολύποδας την έχει παρουσιάσει ως γνωστόν ως «Nέα Tάξη Πραγμάτων».
Από τις πρώτες προτεραιότητες του Πολύποδα για την επίτευξη του εν λόγω μεγαλεπήβολου σχεδίου, είναι ο έλεγχος της εκτόνωσης της αναμενόμενης οργής των πολιτών μέσα σε κάθε κράτος, λόγω των πρωτοφανών εξοντωτικών μέτρων με τα οποία έχει προγραμματίσει να καταστρέψει αργά, μεθοδικά και αμετάκλητα, όχι μόνο τις παραδοσιακές δομές όπως περιγράψαμε. Στόχος του είναι επίσης και η φυσική αντίσταση του ανθρώπινου οργανισμού, την οποία προσπαθεί να καταβάλλει με διαρκείς αεροψεκασμούς που επιδρούν στο ανοσοποιητικό του σύστημα και την επιβολή της δικτατορίας των φαρμακοβιομηχανιών, μέσα από ιατρικούς συλλόγους και νοσοκομεία. Τα μέτρα αυτά κατά κανόνα εφαρμόζονται εναντίον μη πραγματικών καταστάσεων, που ο ίδιος ο Πολύποδας έχει δημιουργήσει, (οικονομική κρίση και επιδημίες ασθενειών) για να δικαιολογήσει έτσι τα κατασταλτικά μέτρα και την αποδόμηση ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών, παίζοντας ταυτόχρονα και το ρόλο του προστάτη τους.
Η εφαρμογή της ελεγχόμενης εκτόνωσης -ερχόμενοι και στο δικό μας πολιτικό επίπεδο-, προϋποθέτει τον έλεγχο κάθε πολιτικού φορέα (κόμματος) που θα μπορούσε έστω και τυπικά να θεωρηθεί υπαίτιος για κάθε αντιλαϊκή κυβερνητική ενέργεια, έτσι ώστε –όποτε χρειαστεί- να μπορεί να του αποδοθεί η ευθύνη για μια δήθεν πολιτική ‘κακοδιαχείριση ’ή ‘ανικανότητα’ κατά περίπτωση. Η αστείρευτη οικονομική δύναμη του Πολύποδα του παρέχει την δυνατότητα να αντικαθιστά ανά πάσα στιγμή οποιαδήποτε πολιτικά πρόσωπα θελήσει, τα οποία εκτιμά ως πλήρως αναλώσιμα, ώστε να διατηρεί αλώβητες τις συνωμοτικές δομές που έχει από χρόνια κτίσει και είναι το κυριότερο όπλο του μετά το χρήμα.
Οι πάντες διαισθάνονται πλέον ότι τα πολιτικά κόμματα σήμερα υφίστανται ως ενιαίες πολιτικές οντότητες, την διασπορά της υποτιθέμενης πολιτικής ή άλλης ευθύνης σκόπιμα, ενώ στην πραγματικότητα την ευθύνη φέρουν συγκεκριμένα άτομα –πολιτικά και μη- πιστοί υπηρέτες του Πολύποδα και οργανωτές των καταστροφών, έτσι ώστε το γεγονός της αποκάλυψης τέτοιων γεγονότων ή σκανδάλων, να επιφέρει ταυτόχρονα και διάσπαση των πολιτών που ταυτίζονται με τα κόμματα ως ενιαίες οντότητες. Μια διάσπαση προσεκτικά μοιρασμένη ανάλογα με την πολιτική δύναμη των υπαρχόντων κομμάτων και μάλιστα χωρίς κάτι τέτοιο να προβληματίζει τον Πολύποδα καθώς φροντίζει πάντα για την προοπτική μετάλλαξης τους σε νέα κόμματα εξουσίας με νέα ονόματα και νέα πρόσωπα, πάντα βέβαια εξ ίσου ελεγχόμενα με τα προηγούμενα.
Όμως επειδή τα θέματα που ανοίγονται με όλες τις παραπάνω διαπιστώσεις είναι ιδιαίτερα δαιδαλώδη και πολυεπίπεδα, το σημείο στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το πως εφαρμόζεται και το πως μπορεί να γίνει διακριτή μια τέτοια επιχείρηση ελεγχόμενης εκτόνωσης της λαϊκής οργής μέσα από τα ΜΜΕ.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποτελούν ως γνωστόν τον κύριο μοχλό για τον έλεγχο των συνειδήσεων που είναι και η βάση για οποιονδήποτε περεταίρω μαζικό έλεγχο.

Στην συγκεκριμένη περίσταση της εφαρμογής των εξοντωτικών μέτρων όπως τη ζούμε ήδη, ο Πολύποδας βασίζεται στο ότι εκ φύσεως ο άνθρωπος δεν μπορεί να παραμείνει μακροχρόνια σε κατάσταση μόνιμης μελαγχολίας και προβληματισμού, ειδικά όταν πρόκειται για δυσχέρειες όχι ειδικά ατομικής εμβέλειας, αλλά κυρίως για τέτοιες που αφορούν το σύνολο μιας κοινωνίας. Με αυτό το δεδομένο, οι εντολοδόχοι του Πολύποδα αποσπούν με ευκολία την προσοχή του κόσμου από τα φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα, προβάλλοντας συνεχώς θέματα δευτερεύουσας ή τριτεύουσας σημασίας έτσι ώστε να καλλιεργούν σταθερά την ψευδαίσθηση ότι τα πρωτεύοντα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα είτε θα λυθούν από μόνα τους με την πάροδο του χρόνου, είτε ότι η λύση τους είναι υπερβολικά περίπλοκη για τον μέσο πολίτη και αφορά κάποιους άλλους ειδικότερους και σοφότερους.
Οι απόκοσμα ευτυχισμένες και αφύσικα ανέμελες φωνές των διαφημιστών μέσα από τις καταιγιστικά επαναλαμβανόμενες πανάκριβες διαφημίσεις, οι χαζοχαρούμενες γκριμάτσες των αδικαιολόγητα ενθουσιασμένων παρουσιαστών εκπομπών του λεγόμενου ‘lifestyle’ ή τα λάγνα κουνήματα των ατάλαντων ηθοποιών στα φθηνά σήριαλ επιπέδου λατινοαμερικάνικης τηλεόρασης, είναι μερικά από τα κλασσικά εργαλεία των ΜΜΕ στην προσπάθεια διαμόρφωσης ενός κλίματος πλασματικής ευφορίας και το κυριότερο : Απόσπασης από τα ουσιώδη προβλήματα.
Όταν κάποιος με δυνατότητα επιρροής, μπαίνει ανενόχλητα στο σπίτι του κάθε ενός, που κανονικά αποτελεί χώρο απαραβίαστο για κάθε ανεπιθύμητο -όχι βέβαια ευθέως- αλλά μέσα από τα άνευ ουσιαστικής σημασίας θέματα που πραγματεύεται και με τον δήθεν ανέμελο τόνο της φωνής του να διαλαλεί έμμεσα ότι η ζωή είναι ξένοιαστη και πολύ μικρή για να χολοσκάει κανείς, συμβάλει καθοριστικά στην δημιουργία της ψευδαίσθησης ότι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι παρά ένα κακό όνειρο.

Πόσες τέτοιες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές δεν δημιουργούνται απλά για να μας κάνουν να χτίσουμε στο μυαλό μας ακριβώς αυτή την καθησυχαστική ψευδαίσθηση ;

Δεν συμβάλει μια τέτοια εντελώς αφύσικη και περίτεχνα στημένη παρωδία στον αποπροσανατολισμό του πολίτη, όταν τον κάνει να σκέφτεται πως τα περισσότερα από τα τρομερά δεινά που ο ίδιος αντιλαμβάνεται να συμβαίνουν μέσα στην χώρα του, σύμφωνα με τα ΜΜΕ φαίνεται να απασχολούν μια μικρή μερίδα άτυχων ίσως ανθρώπων, αλλά όχι και στο σύνολο ;
Ο Πολύποδας αφουγκράζεται την τεράστια αγανάκτηση του λαού και εργάζεται ακατάπαυστα για να την εκτονώσει, κυρίως μέσα από τους επαγγελματίες δημαγωγούς (βλέπε δημοσιογράφους) που διαθέτει, γι αυτό και όταν διακυβεύεται η καταστροφή αυτού του κλίματος με αποκαλύψεις που ενδεχομένως θα εξουδετέρωναν τους δημαγωγούς συνεργάτες του, φθάνει μέχρι και την φυσική εξόντωση όσων τους εναντιώνονται.
Κάποιοι δημοσιογράφοι-δημαγωγοί λοιπόν υπηρετούν πιστά τον Πολύποδα. Κάποιοι συνειδητά, άλλοι ουσιαστικά ασυνείδητα καθώς του αποδίδουν λανθασμένες ή ανύπαρκτες σκοπιμότητες, προέλευση και ιδιότητες.

Όλοι αυτοί εμφανίζονται τον τελευταίο καιρό έντονα προβληματισμένοι και αγχωμένοι για την σημερινή κατάσταση.
Αυτό είναι κάτι που ο Πολύποδας, όταν δεν το καλλιεργεί σκόπιμα το επιζητά διακαώς, καθώς όλοι οι τηλε-προβαλλόμενοι συνήθως διαμαρτύρονται αγανακτισμένοι τόσο έντονα και τόσο δραματικά ώστε ο πολίτης να ταυτίζει υποσυνείδητα την δική του οργή με την δήθεν επαναστατημένη αγανάκτηση του δημοσιογράφου με αποτέλεσμα να αποδέχεται ως ειλικρινή αυτά που λέει, τουλάχιστον κατά κανόνα.

Αυτό προκύπτει ως φυσικό επακόλουθο του γεγονότος ότι μια τέτοια ατμόσφαιρα έντασης και ανησυχίας επιβεβαιώνει με πλάγιο και έμμεσο τρόπο ότι και οι δύο πλευρές (θεατές και παρουσιαστές) συμπάσχουν και αντιμετωπίζουν ΜΑΖΙ κάποιο κοινό εχθρό, αόρατο και ανώνυμο.
Ο προσεταιρισμός του ‘πελάτη’ έχει επιτευχθεί.

Όμως ο χειρισμός και ο συντονισμός των συνειδήσεων δεν είναι πάντα τόσο απλή υπόθεση. Απαιτεί πολλές και λεπτεπίλεπτες ‘χειρουργικές’ επεμβάσεις .
Μαζί με την απατηλή οργή και αγανάκτηση που εκπέμπουν οι ποικίλοι δημαγωγοί, με την οποία συνήθως ταυτίζονται οι αντίστοιχοι αποδέκτες, πρέπει να περάσουν ταυτόχρονα και τα πιο σημαντικά για τη Ν.T.Π μηνύματα, με έναν τρόπο που θα εξασφαλίζει ότι αυτά θα αφομοιωθούν.
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτός ο σκοπός, θα πρέπει οι αποδέκτες να τα αποδεχθούν και να τα ενστερνιστούν ως δικά τους νοητικά σχήματα.
Τέτοια είναι όλα εκείνα τα ‘μισοψημένα’ συμπεράσματα τα οποία ελπίζουν πως ‘θα τα βγάλουμε μόνοι μας’, ανάλογα με την διαφορετική ιδεολογική προετοιμασία στην οποία μας έχουν υποβάλλει (δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη), έτσι ώστε να παραμένουμε μονίμως διαιρεμένοι και αντιμαχόμενοι μέσα από τα ‘επί τούτου’ στημένα και μακροχρόνια προσχεδιασμένα αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Κόμματα και παρατάξεις δηλαδή, στημένα ιδεολογικά απέναντι, δεξιά και αριστερά από έναν ανύπαρκτο σήμερα άξονα.

Τέτοια λοιπόν έτοιμα δεξιόστροφα και αριστερόστροφα προκάτ ‘συμπεράσματα’ μοιάζουν με τις όμορφα κομμένες και προτηγανισμένες πατάτες που γρήγορα και χωρίς κόπο θα αποτελέσουν μια ‘δική μας’ προσθήκη στο καθημερινό τραπέζι, καθώς λείπει από όλους ο χρόνος για πιο περίπλοκα μαγειρέματα.
Όπως είναι αυτονόητο τα προκατασκευασμένα αυτά ‘συμπεράσματα’ διαχέονται μέσα από τα ΜΜΕ με όχημα κάθε είδους έμμεσο επικοινωνιακό ‘τρυκ’ :
Με τα συμφραζόμενα και τα υπονοούμενα, τις κινήσεις του σώματος των δημαγωγών, τον τόνο της φωνής τους , τα νοήματα του κεφαλιού, τα χαμόγελα αποδοκιμασίας, τις διάφορες γκριμάτσες και βέβαια πολύ πιο ουσιαστικά συμβάλλουν οι στημένες τηλεφωνικές παρεμβάσεις, οι δήθεν αυθόρμητες ‘συνεντεύξεις’, οι συντονισμένες ‘διαρρεύσεις’ και οι διακαναλικές ‘σπόντες, οι διαδοχικές και διακαναλικές εμφανίσεις ‘εκλεκτών’ σε καθημερινή βάση κλπ κλπ.
Όλα αυτά τα έμμεσα μηνύματα καλλιεργούνται και βεβαίως ποτέ δεν παρουσιάζονται ευθέως εκπεφρασμένα, για παράδειγμα με την μορφή των παρακάτω απόλυτων εκφράσεων, τις οποίες ο Πολύποδας θα επιθυμούσε διακαώς αν ενστερνίζονταν οι ψηφοφόροι χωρίς αμφισβήτηση , έτσι ώστε να μπορεί να τους περιχαρακώσει με ασφάλεια στα αντίστοιχα ιδεολογικά μαντριά που έχει από δεκαετίες στημένα, για να μπορεί να τους ελέγχει π.χ. :
*Υπεύθυνα για την τραγική αυτή κατάσταση είναι μόνο κάποια κόμματα και οι διεφθαρμένοι εκπρόσωποί τους και όχι ξένοι πράκτορες.
*Υπαίτιοι για την κρίση είναι μόνο κάποιοι άπληστοι πολιτικοί οι οποίοι ‘έφαγαν’ τα χρήματα του λαού, και όχι οποιαδήποτε εξωθεσμικά ‘σκοτεινά κέντρα’.
*Υπαίτιοι για την κρίση είναι και οι ίδιοι δανειολήπτες. Εφ’ όσον δεν πληρώνουν τα δανεικά και πρέπει να τιμωρούνται ανάλογα τόσο ως κράτη όσο και ως άτομα.

*Τα όρια οποιωνδήποτε αποκαλύψεων περί σκανδάλων δεν επιτρέπεται να υπερβούν τα συμβατικά τους περιθώρια και οποιαδήποτε αποκάλυψη και καταδίκη, μπορεί να αφορά μόνο πολιτικούς υπευθύνους και τους κάτω απ’ αυτούς ευρισκομένους.
(δηλαδή τους αναλώσιμους και όχι κάποιους ειδικούς- υπηρέτες που θα οδηγούσαν με τυχόν ομολογίες τους μέχρι τα πλοκάμια του Πολύποδα !)
* Αιτία όλης της κακοδαιμονίας είναι η καπιταλιστική ιδεολογία των δεξιών που επιβάλλει οικονομικές δικτατορίες μέσα από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και συντηρεί την πάλη των τάξεων.
* Αιτία όλης της κακοδαιμονίας είναι η αναρχοκουμουνιστική διεθνιστική ιδεολογία των αριστερών που με προκρούστεια λογική εξομοιώνει τους πάντες προς τα κάτω και υποθάλπει την λαθρομετανάστευση και τον εθνομηδενισμό.
* Αιτία όλης της κακοδαιμονίας είναι ο ίδιος ο ψηφοφόρος και εφ’ όσον αυτός αναδεικνύει τόσο διεφθαρμένους εκπροσώπους, είναι άξιος της τύχης του, κρίνεται ένοχος και οφείλει να πληρώσει .
Αν βέβαια εύρισκαν ποτέ τρόπο να τα περάσουν έτσι ξερά, τότε δεν θα συζητούσαμε για προτηγανισμένη πατάτα αλλά για την απόπειρα πώλησης μιας προ-μασημένης και προ-χωνεμένης τροφής !
Δεν θα πρέπει τέλος να μας δημιουργεί ψευδαισθήσεις το γεγονός ότι καθίσταται πλέον σε όλους εμφανές πως οι ‘κυβερνώντες’ πολιτικοί από καιρό (πριν την ‘τρώεικα’) δεν παίρνουν πια πολιτικές αποφάσεις αλλά εκτελούν προαποφασισμένες εντολές.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ‘αποκάλυψης’, όχι μόνο δεν φαίνεται να προβληματίζει τον Πολύποδα, αλλά αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις δείχνει να το επιδιώκει κιόλας. Προφανώς διότι η διάχυση μιας τέτοιας αίσθησης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα αποτελεί ένα πολυσήμαντο μήνυμα προς πολλαπλούς αποδέκτες :
1ον) Επίδειξη δύναμης προς όσους αναγνωρίζουν και κατανοούν τους σκοπούς και την πηγή της ισχύος του Πολύποδα, με δεδομένο ότι αυτοί μέχρι στιγμής δεν διαθέτουν την κρίσιμη μάζα η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτρέψει την κυριαρχία του.
2ον) Απόκρυψη της πραγματικής ταυτότητας του Πολύποδα από εκείνους που λόγω ποικίλων αντιληπτικών στρεβλώσεων δεν κατανοούν συνολικά την ύπαρξη του ως περιγράφεται, ούτε αποδέχονται τους σκοτεινούς σκοπούς και την πραγματική φύση της ισχύος του.
Αυτοί συνήθως ικανοποιούνται με την ιδέα ότι οι υπάρχοντες πολιτικοί, συμβαίνει έτσι απλά να προκύπτουν μονίμως ανεπαρκείς, αχόρταγοι και πάντα διεφθαρμένοι, οπότε εκτονώνονται με την ψευδαίσθηση ότι, εφ’ όσον οι ίδιοι με χρήση απλής λογικής και μόνο αποδεικνύονται ικανότεροι στην εξεύρεση λύσεων για τα διάφορα κοινωνικά προβλήματα, σημαίνει ότι θα μπορούσαν και να χειριστούν γενικά την κατάσταση πολύ αποτελεσματικότερα από τους πολιτικούς.
Βέβαια αυτοί, συνήθως μετά από την τυποποιημένη απαγγελία των απλοϊκών λύσεων που αναπαράγουν μηχανικά, επανέρχονται βιαστικά στα καθημερινά θέματα αφού δικαιολογήσουν την μόνιμη αδράνεια τους με το σκεπτικό ότι δεν διαθέτουν την απαιτούμενη τυπική αναγνώριση των προσόντων τους, άρα δεν μπορούν να δράσουν και ως πολιτικοί αρχηγοί όπως κατ’ εκτίμηση τους θα άξιζαν.
Το ζητούμενο λοιπόν, επανερχόμενοι στα πιο ουσιώδη, είναι να αυξηθεί η κρίσιμη μάζα εκείνων που κατανοούν.
Αυτών που αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα ότι :
Όλες οι δυσοίωνες προοπτικές που μόνο ακροθιγώς θα μπορούσε να αναπτύξει κανείς μέσα στα στενά περιθώρια ενός άρθρου, όσο και αυτές που προδιαγράφονται πλέον πεντακάθαρα μέσα και από τις πρωτοφανείς εθνοκτόνες ενέργειες των πολιτικών υπηρετών του Πολύποδα, δυστυχώς προέρχονται από τον ίδιο απάνθρωπο μηχανισμό που κυριολεκτικά απεργάζεται και την φυσική και την πολιτισμική μας εξόντωση…
Πάρα πολλοί το φωνάζουμε με κάθε τρόπο εδώ και χρόνια και μάλιστα αρκετοί από τους γνωρίζοντες τα βασικά της χρήσης του διαδικτύου θεωρούν τα παραπάνω γνωστά και τετριμμένα και τα έχουν ήδη αναμεταδώσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, αψηφώντας την κατάταξη τους στην κατηγορία των ‘γραφικών συνωμοσιολόγων’.
Όμως –δυστυχώς- τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, μας δικαιώνουν απόλυτα ως προς τις δυσάρεστες αυτές προβλέψεις, τόσο δυσοίωνες που λίγο παλαιότερα θα εκλαμβάνονταν δικαιολογημένα ως αποκυήματα νοσηρής φαντασίας.
Για να έχει λοιπόν κάποιο αποτέλεσμα η προσπάθεια επικοινωνίας όλων μας με δεδομένη την κρισιμότητα των περιστάσεων, αυτή δεν μπορεί να παραμείνει εγκλωβισμένη μόνο στην μορφή της ανταλλαγής απλών e-mail μηνυμάτων, την ανάρτηση blogs και ακόμη χειρότερα, στην φαντασίωση ότι προσφέρουμε κάποια κοινωνική δράση μέσα από τα πλήρως ελεγχόμενα προγράμματα κοινωνικής δικτύωσης όπως facebook, tweeter κλπ. (Μάλλον το αντίθετο στην τελευταία περίπτωση).
Ουσιαστικό αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια επιτυχή, -πρόσωπο με πρόσωπο- μετάδοση της πραγματικής κατάστασης σε κάθε συμπολίτη μας που δεν έχει διαδικτυακή πρόσβαση και ζει σε άλλο ρυθμό, έξω από τα ‘στεγανά’ του διαδικτύου.
Με δεδομένο ότι προς το παρόν μόνο μια περιορισμένη μερίδα του πληθυσμού έχει αυτό το επικοινωνιακό προνόμιο τουλάχιστον στην Ελλάδα, η απαιτούμενη κρίσιμη μάζα θα ανακτηθεί μόνο με την εκτός διαδικτύου ενημέρωση των συμπολιτών μας.
Ίσως τότε ελαττωθεί η επίδραση των ξένων ελληνόφωνων ΜΜΕ και γείρει η πλάστιγγα, όμως μια ουσιαστική εξουδετέρωση της επίδρασης τους με τα σημερινά δεδομένα υπερβαίνει κάθε λογική...
Εν κατακλείδι, φως στο τούνελ αυτή τη στιγμή μπορεί πράγματι να μην διακρίνεται.
Όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η έξοδος βρίσκεται μακριά…
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή ακόμα είναι νύχτα !
Η έξοδος ίσως είναι τόσο κοντά μας, που να εμφανιστεί αμέσως μετά από κάποια απότομη στροφή του τούνελ που έκοβε μέχρι τώρα το φώς και με το που την περνάμε να βγούμε έξω, μαζί με το χάραμα της νέας ημέρας...

Κώστας Σκανδάλης

ἀπορίομες τί χρὴ δρᾶν…

Θυμάμαι ενα παράδειγμα της Λακωνικής φιλοσοφιας που διδασκόταν στα σχολεία. Αναφέρεται στην ήττα των Σπαρτιατών στη ναυμαχία της Κυζίκου το 410 π.Χ. κατα τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.


…Ἔρρει τὰ κᾶλα.


Μίνδαρος ἀπεσσύα.


πεινῶντι τὤνδρες.


ἀπορίομες τί χρὴ δρᾶν…

Συλλογίζομαι ότι σε αυτή τη φράση κρύβεται όλη η ελληνική πραγματικότητα γυμνή, απαλλαγμένη απο κάθε ένδυση επιστημονικής μελέτης του ελληνικού φαινμένου.

«….Τα πάντα καταστράφηκαν.

Η πολιτική ηγεσία ειναι νεκρή.

Ο κόσμος πεινάει.

Τι πρέπει να κάνουμε…»

Αυτή τη δύσκολη ώρα, όπου η Ελλάς βρίσκεται στο κολοφώνα της παρακμής της είναι ωφέλιμο να αναρωτιόμαστε…Τις πταίει; Αναλωνόμαστε στη μελέτη της πολιτικής φαυλοκρατίας και αγνοούμε την λαική φαυλότητα.

Ένα δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορεί να κινδυνεύει απο κανέναν άλλο παρα μόνο απο τον ίδιο του τον λαό. Όταν ο λαός που αποτελεί τη καύσιμη ύλη ενος δημοκρατικού πολιτεύματος, απαξιώνει με τις πράξεις του την δημοκρατία τότε οδηγούμεθα με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη αποζύμωση κάθε έννοιας λαικής κυριαρχίας.

Η δημοκρατία είναι ιδανικό αλλά επικίνδυνο πολίτευμα δίοτι στηρίζεται στις ποσότητες και όχι στις ποιότητες. Για να λειτουργήσει ευεργετικά για ένα λαό, πρέπει το αίσθημα κοινωνικής και εθνικής συνειδήσης να είναι ανεπτυγμένο στο μεγαλύτερο ποσοστό εάν όχι σε όλο τον πληθυσμό.

Μη ψάχνουμε λοιπόν να βρούμε τι φταίει. Για κάθε Λεωνίδα που γεννιέται στην Ελλάδα θα γεννιέται και ένας Εφιάλτης. Μην αναζητούμε τα αίτια της διαφθοράς. Η διαφθορά στην Ελλάδα είναι τοσο παλαιά όσο και η ιστορία της.

Τι πρέπει να κανουμε;

Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε. Πρέπει να πάψουμε να λειτουργούμε ως άτομα αλλά ως ‘Ελληνες. Πρέπει να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία μας εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει καπιταλισμός, σοσιαλισμός και κουμουνισμός υπάρχει Ελλάδα.

ΕΛΛΑΣ = ΣΕΛ-ΛΑΔ = ο τόπος του φωτός

Αυτός ο τόπος γέννησε φώς και εμείς επιμένουμε να ζούμε στον σκοταδισμό της διχόνοιας. Δεν υπάρχει πράσινο, μπλέ και κόκκινο σε αυτη τη χώρα. Υπαρχει το καράβι, η ελιά και το αμπέλι. Δεν κινδυνεύουμε απο εξωτερικούς εχθρούς αλλά απο τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας μάθουμε επιτέλους να ζούμε ενωμένοι.

«…Τα έθνη δεν μετριώνται με τα στρέμματα, μετριώνται με τη ψυχή τους….»

Πέρσες θα ρθούν πολλοί να μας κατακτήσουν αλλα πάντα θα βρίσκουν μπροστα τους τις δικές μας Θερμοπύλες. Δεν μπορει να κατακτήσει ο πολιτισμός της Coca Cola, των Reality και των McDonalds τον πολιτισμό του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Οσο και να μας τον επιβάλλουν, ο σπόρος αυτός δεν χάνεται. Θα έρθει στιγμή που θα φυτρώσει πάλι.

Το καράβι της Ελλάδος δεν χρειάζεται να αναζητήσει νέο καπετάνιο. Χρειάζεται έναν καλό ναυπηγό. Αυτη τη στιγμη η Ελλάδα είναι λαβωμένη απο τις συμπληγάδες πέτρες της παγκοσμιοποίησης και τις διχόνοιας της. Χρειάζεται ρυμούλκιση και επιδιόρθωση. Να αποκατασταθούν τα σάπια τμήματα της με νέα γερά. Ωστε μετά να παραδωθεί στον νόμιμο καπετάνιο της. Στον ελληνικο λαο.

Ο λαός κυβερνάει το καράβι της Ελλάδος. Ο λαός επιλέγει το πληρωμα του.

Τελικα, τι πρέπει να κάνουμε;

Να γίνουμε άξιοι καπετάνιοι.

ΠΗΓΗ