ΣΟΛΩΝ
(640- 558 π.Χ.)
Ο Σόλων γεννήθηκε γύρω στο 640 π.Χ. Ο θάνατός του τοποθετείται γύρω στο 558 π.Χ. Καταγόταν από το πλούσιο γένος των Κοδριδών, αλλά ο πατέρας του Εξηκεστίδης ήταν φτωχός. Τούτο, κατά τον Πλούταρχο, ανάγκασε τον Σόλωνα να επιδοθεί στο εμπόριο, που τον ωφέλησε όχι μόνο οικονομικά, αλλά του χάρισε και πλούσιες εμπειρίες, που τον βοήθησαν να αναμιχθεί στα κοινά της πόλης του.
Ο Σόλων, ένας από τους επτά σοφούς, είναι πρότυπο άνδρα, που συγκεντρώνει αρετές και ικανότητες. Ο Σόλων συνδυάζει χαρίσματα μεγάλου πολιτικού και ποιητή, όσο και αν είναι πιο γνωστός ως πολιτικός. Στην ποίησή του βρίσκουμε τον άνθρωπο με τις αρχές και τις ιδέες του και στην πολιτική την πραγμάτωσή τους. Γι’ αυτό και η κατανόηση των ποιημάτων το προϋποθέτει γνώση της πολιτικής ζωής του.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάληψη της Σαλαμίνας το 596 π.Χ. από τους Αθηναίους ενθουσιάζοντας τους με τους στίχους του, ώστε να εκδιώξουν από το νησί τους τους Μεγαρείς, που το κατείχαν τότε. Η Σαλαμίνα είχε εμπορική και στρατιωτική σημασία για την Αθήνα.
Σαν άρχοντας το 594/3 έλαβε εξουσιοδότηση με απόλυτη ελευθερία να ρυθμίσει τις μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους ‘πολλούς’ και στους ‘ολίγους’. Πέτυχε την επιβολή της ‘συσάχθειας’ με παράλληλη απαγόρευση των ‘όρων’, που έστηναν οι ισχυροί στα αγροκτήματα των φτωχών, που δανείζονταν από τους πρώτους με υποθήκευση της ιδιοκτησίας τους σε γη και της προσωπικής τους ελευθερίας.
Επίσης εναντιώθηκε στην τυραννίδα του Πεισιστράτου, στην αρχή της οποίας πέθανε ο Σόλων.
Ο Σόλων ταξίδεψε πολύ στη ζωή του. Ο Ηρόδοτος μας διηγείται τον περίφημο διάλογο του Σόλωνα με τον Κροίσο για τον ‘ολβιώτατο’ των ανθρώπων.
Ο Κροίσος τον φιλοξενούσε μέσα στο παλάτι.
Την τρίτη ή την τέταρτη ημέρα με διαταγή του Κροίσου οι υπηρέτες γύρισαν το Σόλωνα στους θησαυρούς και του τα έδειχναν όλα, που ήταν μεγαλόπρεπα και ακριβά. Αφού τα κοίταξε όλα και τα παρατήρησε με την ησυχία του, τον ρώτησε ο Κροίσος «Ξένε Αθηναίε, έφτασε σ' εμάς μεγάλη Φήμη για τη σοφία σου και τα ταξίδια σου, ότι από φιλομάθεια έχεις επισκεφτεί πολλές χώρες, για να γνωρίσεις τον κόσμο. Τώρα λοιπόν μου γεννήθηκε η επιθυμία να σε ρωτήσω αν είδες κανένα που να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος».
Αυτός ρώτησε ελπίζοντας πως θα είναι ο ίδιος ο πιο ευτυχισμένος στον κόσμο ο Σόλων όμως χωρίς να τον κολακέψει, αλλά μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας του λέει «Ναι, βασιλιά τον Τέλλο τον Αθηναίο». Απόρησε ο Κροίσος με την απάντηση και ρώτησε ζωηρά «Πώς κρίνεις ότι ο πιο ευτυχισμένος είναι ο Τέλλος;» Κι ο Σόλων είπε «ο Τέλλος από τη μια είχε πατρίδα που ευτυχούσε και μέσα σ' αυτήν απόχτησε γιους καλούς κι ενάρετους και είδε να κάνουν όλοι παιδιά και να ζουν όλα κι από την άλλη ενώ η ζωή του ήταν ευτυχισμένη, με τα ανθρώπινα μέτρα, τη σφράγισε ένας ένδοξος θάνατος σε μια μάχη δηλαδή των Αθηναίων στην Ελευσίνα με τους γείτονές τους πήρε μέρος κι εκείνος κι αφού έτρεψε σε φυγή τους εχθρούς, σκοτώθηκε ηρωικά οι Αθηναίοι τον έθαψαν με δημόσια δαπάνη στον τόπο που έπεσε και του έκαναν μεγάλες τιμές» .
Ο Σόλων εκθέτοντας τη διπλή και τριπλή ευτυχία του Τέλλου προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κροίσου, που ρώτησε ποιον γνωρίζει δεύτερο έπειτ' από εκείνον ήταν βέβαιος ότι οπωσδήποτε θα έπαιρνε το δεύτερο βραβείο. Μα ο Σόλων του είπε «Τον Κλέοβη και το Βίτωνα. Η καταγωγή τους ήταν από το Αργος. Είχαν περιουσία όση τους χρειαζόταν και για τη σωματική τους δύναμη λάβε υπόψη ότι κι οι δύο ήταν πρωταθλητές στους αγώνες. Γι' αυτούς διηγούνται το εξής σε μια εορτή της Ήρας στο Αργος έπρεπε οπωσδήποτε να μεταφερθεί η μητέρα τους με άμαξα στο ναό και τα βόδια δεν έφταναν στην ώρα τους από το χωράφι. Καθώς η ώρα δεν τους άφηνε περιθώρια, μπαίνουν τα παλικάρια τα ίδια στο ζυγό και σέρνουν την άμαξα κι επάνω στην άμαξα πήγαινε η μητέρα τους. Κι αφού την πήγαν έτσι σαράντα πέντε ολόκληρα στάδια, έφτασαν στο ναό. Έπειτα από αυτό που έκαναν κι αφού τους είδε όλο το συγκεντρωμένο πλήθος, τους βρίσκει ένας εξαίρετος θάνατος και μ' αυτούς έδειξε ο θεός στους ανθρώπους ότι είναι καλύτερο να πεθάνει κανένας παρά να ζει. Τους είχαν περιστοιχίσει οι Αργείοι και θαύμαζαν τη δύναμη των νέων κι οι Αργείοι καλοτύχιζαν τη μάνα τους για τα παιδιά που είχε κάνει. Τρισευτυχισμένη η μητέρα τους για την πράξη των παιδιών τους και για τους επαίνους, στάθηκε μπροστά στο άγαλμα και προσευχήθηκε για τον Κλέοβη και το Βίτωνα, τους γιους της, που της είχαν κάνει τέτοια τιμή, να τους δώσει η θεά ό,τι καλύτερο είναι για τον άνθρωπο. Έπειτα από την προσευχή αυτή θυσίασαν και κάθισαν στο τραπέζι. τέλος έπεσαν και κοιμήθηκαν μέσα στον ίδιο το ναό χωρίς όμως να σηκωθούν πια, αλλά αυτό ήταν το τέλος τους. Οι Αργείοι κατασκεύασαν τα αγάλματά τους και τ' αφιέρωσαν στους Δελφούς, επειδή αποδείχτηκαν άντρες εξαιρετικοί». |
Το έργο του Σόλωνα ως ποιητή και νομοθέτη περιλαμβάνει ‘νόμους’ και ‘δημηγορίες’, ελεγείες, ιάμβους και επωδούς. Από όλα αυτά τα ποιήματα μας σώθηκαν περίπου 200 στίχοι από τις ελεγείες, 20 από τροχαϊκά και 45 ιαμβικά ποιήματα. Μερικοί στίχοι, που αποδίδοντα στον Θέογνη, ανήκουν, κατά τους μελετητές, στον Σόλωνα.
Το ποιητικό έργο του Σόλωνα δεν μπορεί να διαχωριστεί από την πολιτική δραστηριότητά του. Ο Σόλων ο Αθηναίος είναι η πρόδρομη ποιητική φωνή της Αθήνας. Πιστεύει ότι ο άνθρωπος δεν έχει μόνον ιδιωτική ζωή, αλλά ως μέλος ενός κοινωνικού συνόλου μετέχει και της πολιτικής κοινότητας με τις ευθύνες που του αναλογούν. Για να υπάρχει ατομική και κοινωνική ευδαιμονία, πρέπει να διέπει τις σχέσεις των ανθρώπων ο αλληλοσεβασμός, η τάξη και η ισορροπία, που επιφέρουν την αρμονία, σαν αυτή που ορίζει τους νόμος του σύμπαντος.
Ο Σόλων με την πολιτική δραστηριότητά του και με την ζωή του δίνει παράδειγμα δίκαιου, έντιμου και συνετού πολιτικού άνδρα. Ο ποιητής Σόλων είναι ο πολιτικός οραματιστής μιας δίκαιης κοινωνίας. Διδακτικός ποιητής, με απλότητα και λιτότητα σκέψης διαυγής και ειλικρινής, με γλώσσα σφριγηλή και καυστική, κατέχει περίοπτη θέση στον αρχαϊκό λυρισμό.
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΟΛΩΝΑ
Όρισε να διαγραφούν όλα τα χρέη, και στο μέλλον να μην δίνονται δάνεια με ενέχυρο το ανθρώπινο σώμα.
Έγινε αύξηση στις μονάδες βάρους και στην τιμή του νομίσματος. Έδωσε δηλ. στην μνα αξία 100 δραχμών από 73 πού είχε πριν.
Όσοι είχαν γίνει φυγόδικοι λόγω χρεών, επέστρεψαν και απόκτησαν ελευθερία.
Τότε συνέβη και ένα άσχημο γεγονός, καθώς ξεκίνησε να ξεγράψει τα χρέη, το έκανε γνωστό στους φίλους του Κόνωνα, Κλεινία και Ιππονίκο .Αυτοί προτού εξαγγελθεί το μέτρο δανείστηκαν χρήματα. Μετά την δημοσίευση του νόμου κατηγορήθηκε ο Σόλων.
Με τους νόμους του δεν ικανοποιήθηκε κανείς, ούτε οι πλούσιοι ούτε οι φτωχοί, οι οποίοι περίμεναν το ξαναμοίρασμα της γης όπως είχε κάνει ο Λυκούργος. Εκείνος όμως ήταν 11ος απόγονος του Ηρακλή, ήταν βασιλιάς πολλά χρόνια στη Λακεδαίμονα και είχε μεγάλο κύρος φίλους και δύναμη. Και χρησιμοποιώντας την βία παρά την πειθώ κατάφερε να μην υπάρχουν ούτε πλούσιοι ούτε φτωχοί. Τέτοιο πράγμα ο Σόλων δεν μπόρεσε να πετύχει διότι ήταν άνθρωπος του λαού και δεν είχε μεγάλη περιουσία. Γρήγορα όμως αναγνώρισαν το συμφέρων τους και αφήνοντας τα παράπονα έκαναν μια θυσία που την ονόμασαν θυσία της Σεισάχθειας.
Πρώτα λοιπόν ο Σόλων κατάργησε τους νόμους του Δράκοντα που ήταν αυστηροί και προέβλεπαν σαν ποινή τον θάνατο ακόμα και για την οκνηρία. Όταν ο ίδιος ο Δράκων ρωτήθηκε γιατί θέσπισε την ποινή του θανάτου για τα πιο πολλά αδικήματα, αποκρίθηκε ότι στα μικρά νόμιζε πως άξιζε αυτή η τιμωρία, ενώ στα μεγάλα δεν έμενε μεγαλύτερη.
ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ
Διαχώρισε τους πολίτες με βάση το ετήσιο εισόδημά τους, σε ξηρά και υγρά προϊόντα.
Έτσι όσους είχαν ετήσιο εισόδημα 500 μέτρα τους τοποθέτησε στην 1η κατηγορία.
Στη 2η κατηγορία ήταν αυτοί πού είχαν την δυνατότητα να συντηρούν άλογο ή είχαν εισόδημα 300 μέτρα και τους ονόμασε Ιππείς. Ζευγίτες ονομάστηκαν όσοι ανήκαν στην 3η κατηγορία με εισόδημα 200 μέτρα. Όλοι οι υπόλοιποι ονομάστηκαν Θήτες, αυτοί δεν είχαν κανένα αξίωμα, αλλά έπαιρναν μέρος στην διοίκηση της πόλης με την συμμετοχή τους στην εκκλησία του δήμου και στα δικαστήρια.
Από τούς πιο παράξενους νόμους του Σόλωνα είναι αυτός που ορίζει ότι χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα όποιος σε περίπτωση εμφύλιας διαμάχης ,έμενε ουδέτερος.
ΤΑΞΙΔΙΑ
Ο Σόλων πήρε άδεια 10 ετών από τους Αθηναίους και ξεκίνησε τα ταξίδια του από την Αίγυπτο. Πέρασε λίγο καιρό φιλοσοφώντας με τους γύρω από τον Ψενώπη τον Ηλιουπολίτη και τον Σώγχη τον Σαίτη, που ήταν από τους πιο σοφούς ιερείς. Από αυτούς άκουσε, όπως λέει ο Πλάτωνας και την διήγηση για την Ατλαντίδα. Έπειτα ταξίδεψε στην Κύπρο, όπου τον δέχτηκε θερμά ο Φιλόκυπρος.
Όρισε να διαγραφούν όλα τα χρέη, και στο μέλλον να μην δίνονται δάνεια με ενέχυρο το ανθρώπινο σώμα.
Έγινε αύξηση στις μονάδες βάρους και στην τιμή του νομίσματος. Έδωσε δηλ. στην μνα αξία 100 δραχμών από 73 πού είχε πριν.
Όσοι είχαν γίνει φυγόδικοι λόγω χρεών, επέστρεψαν και απόκτησαν ελευθερία.
Τότε συνέβη και ένα άσχημο γεγονός, καθώς ξεκίνησε να ξεγράψει τα χρέη, το έκανε γνωστό στους φίλους του Κόνωνα, Κλεινία και Ιππονίκο .Αυτοί προτού εξαγγελθεί το μέτρο δανείστηκαν χρήματα. Μετά την δημοσίευση του νόμου κατηγορήθηκε ο Σόλων.
Με τους νόμους του δεν ικανοποιήθηκε κανείς, ούτε οι πλούσιοι ούτε οι φτωχοί, οι οποίοι περίμεναν το ξαναμοίρασμα της γης όπως είχε κάνει ο Λυκούργος. Εκείνος όμως ήταν 11ος απόγονος του Ηρακλή, ήταν βασιλιάς πολλά χρόνια στη Λακεδαίμονα και είχε μεγάλο κύρος φίλους και δύναμη. Και χρησιμοποιώντας την βία παρά την πειθώ κατάφερε να μην υπάρχουν ούτε πλούσιοι ούτε φτωχοί. Τέτοιο πράγμα ο Σόλων δεν μπόρεσε να πετύχει διότι ήταν άνθρωπος του λαού και δεν είχε μεγάλη περιουσία. Γρήγορα όμως αναγνώρισαν το συμφέρων τους και αφήνοντας τα παράπονα έκαναν μια θυσία που την ονόμασαν θυσία της Σεισάχθειας.
Πρώτα λοιπόν ο Σόλων κατάργησε τους νόμους του Δράκοντα που ήταν αυστηροί και προέβλεπαν σαν ποινή τον θάνατο ακόμα και για την οκνηρία. Όταν ο ίδιος ο Δράκων ρωτήθηκε γιατί θέσπισε την ποινή του θανάτου για τα πιο πολλά αδικήματα, αποκρίθηκε ότι στα μικρά νόμιζε πως άξιζε αυτή η τιμωρία, ενώ στα μεγάλα δεν έμενε μεγαλύτερη.
ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ
Διαχώρισε τους πολίτες με βάση το ετήσιο εισόδημά τους, σε ξηρά και υγρά προϊόντα.
Έτσι όσους είχαν ετήσιο εισόδημα 500 μέτρα τους τοποθέτησε στην 1η κατηγορία.
Στη 2η κατηγορία ήταν αυτοί πού είχαν την δυνατότητα να συντηρούν άλογο ή είχαν εισόδημα 300 μέτρα και τους ονόμασε Ιππείς. Ζευγίτες ονομάστηκαν όσοι ανήκαν στην 3η κατηγορία με εισόδημα 200 μέτρα. Όλοι οι υπόλοιποι ονομάστηκαν Θήτες, αυτοί δεν είχαν κανένα αξίωμα, αλλά έπαιρναν μέρος στην διοίκηση της πόλης με την συμμετοχή τους στην εκκλησία του δήμου και στα δικαστήρια.
Από τούς πιο παράξενους νόμους του Σόλωνα είναι αυτός που ορίζει ότι χάνει τα πολιτικά του δικαιώματα όποιος σε περίπτωση εμφύλιας διαμάχης ,έμενε ουδέτερος.
ΤΑΞΙΔΙΑ
Ο Σόλων πήρε άδεια 10 ετών από τους Αθηναίους και ξεκίνησε τα ταξίδια του από την Αίγυπτο. Πέρασε λίγο καιρό φιλοσοφώντας με τους γύρω από τον Ψενώπη τον Ηλιουπολίτη και τον Σώγχη τον Σαίτη, που ήταν από τους πιο σοφούς ιερείς. Από αυτούς άκουσε, όπως λέει ο Πλάτωνας και την διήγηση για την Ατλαντίδα. Έπειτα ταξίδεψε στην Κύπρο, όπου τον δέχτηκε θερμά ο Φιλόκυπρος.
ΥΠΟΘΗΚΗ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ
Ημέτερη δε πόλις κατά μεν Διός ούποτ’ ολείται αίσαν και μακάρων θεών φρένας αθανάτων. Τοίη γαρ μεγάθυμος επίσκοπος οβριμοπάτρη Παλλάς Αθηναίη χείρας ύπερθεν έχει. Αυτοί δε φθείρειν μεγάλην πόλιν αφραδίηισιν αστοί βούλονται χρήμασι πειθόμενοι, δήμου θ’ ηγεμόνων άδικος νόος. οίσιν ετοίμον ύβριος εκ μεγάλης άλγεα πολλά παθείν. ου γαρ επίστανται κατέχειν κόρον ουδέ παρούσας ευφροσύνας κοσμείν διαιτός εν ησυχίηι ...... πλουτέουσιν δ’ αδίκοις έργμασι πειθόμενοι .......... ούθ’ ιερών κτεάνων ούτε τι δημοσίων φειδόμενοι κλέπτουσιν αφαρπαγήι άλλοθεν άλλος, ουδέ φυλάσσονται σεμνά Δίκης θέμεθλα, ή σιγώσα σύνοιδε τα γιγνόμενα προ τ’ εόντα, τώι δε χρόνωι πάντως ήλθ’ αποτεισομένη, τούτ’ ήδη πάσηι πόλει έρχεται έλκος άφυκτον, ες δε κακήν ταχέως ήλυθε δουλωσύνην, ή στάσιν έμφυλον πόλεμόν θ’ εύδοντ’ επεγείρει, ός πολλών ερατήν ώλεσεν ηλικίην. Εκ γαρ δυσμενέων ταχέως πολυήρατον άστυ τρύχεται εν συνόδοις τοις αδικέουσι φίλους. Ταύτα μεν εν δήμωι στρέφεται κακά. Των δε πενιχρών ικνέονται πολλοί γαίαν ες αλλοδαπήν πραθέντες δεσμοίσί τ’ αεικελίοισι δεθέντες κα κακά δουλωσύνης στυγνά φέρουσι βίαι ....... ούτω δημόσιον κακόν έρχεται οίκαδ’ εκάστωι, αύλειοι δ’ έτ’ έχειν ουκ εθέλουσι θύραι, υψηλόν δ’ υπέρ έρκος υπέρθυρεν, εύρε δε πάντως, ει και τις φεύγων εν μυχώι ήι θαλάμου. Ταύτα διδάξαι θυμός Αθηναίοις με κελεύει, ως κακά πλείστα πόλει Δυσνομίη παρέχει. Ευνομίη δ’ εύκοσμα και άρτια πάντ’ αποφαίνει, και θαμά τοις αδίκοις αμφιτίθησι πέδας. Τραχέα λειαίνει, παύει κόρον, ύβριν αμαυροί, αυαίνει δ’ άτης άνθεα φυόμενα, ευθύνει δε δίκας σκολιάς, υπερήφανά τ’ έργα πραύνει. Παύει δ’ έργα διχοστασίης, Παύει δ’ αργαλέης έριδος χόλον, έστι δ’ υπ’ αυτής πάντα κατ’ ανθρώπους άρτια και πινυτά. |
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Η πόλη μας ποτέ δεν θα χαθεί σύμφωνα με τη θέληση και τη διάθεση του Δία και των μακαρίων αθανάτων θεών. Γιατί μια τόσο μεγαλόψυχη προστάτιδα, κόρη πατέρα ισχυρού, η Παλλάδα Αθηνά, έχει τα χέρια της απλωμένα πάω από την πόλη. Αλλά μόνοι τους οι πολίτες θέλουν να καταστρέφουν τη μεγάλη πόλη με τις απερισκεψίες τους, παρασρμένοι από φιλοχρηματία, και ο άδικος νους των αρχόντων του λαού. Είναι επόμενο γι’ αυτούς εξαιτίας της μεγάλης αλαζονείας να πάθουν πολλά κακά. Γιατί δεν ξέρουν να συγκρατούν την πλεονεξία και να απολαμβάνουν τα στρωμένα ευφρόσυνα συμπόσια με κοσμιότητα... ......... πλουτίζουν παρασυρμένοι σε άδικες πράξεις ......... και, χωρίς να λογαριάζουν ούτε τα ιερά κτήματα ούτε και τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, κλέβουν με αρπακτικές διαθέσεις άλλος από δω και άλλος από κει και δεν σέβονται τους ιερούς θεσμούς της Δίκης, η οποία, μολονότι σιωπά, γνωρίζει αυτά, που γίνονται και θα γίνονται και τα παρελθόντα, και με τον χρόνο συνήθως έρχεται οπωσδήποτε, για να επιβάλλει τιμωρία. Αυτό φθάνει κιόλας ως αναπόφευκτη συμφορά για όλη την πόλη, και καταλήγει συνήθως αυτή πολύ γρήγορα σε ατιμωτική δουλεία, που προκαλεί εμφύλια σύγκρουση και αφυπνίζει τον κοιμώμενο πόλεμο, ο οποίος συνήθως οδηγεί στον θάνατο πολλούς στο άνθος της ηλικίας τους. Γιατί εξαιτίας των εχθρών πολύ γρήγορα η πολυαγαπημένη πόλη κατατρύχεται από πολιτικές ενώσεις, αγαπητές στους αδικοπραγούντες. Αυτές οι συμφορές περιφέρονται στην πόλη. Κι από τους φτωχούς πολλοί φεύγουν σε ξένη χώρα, πουλημένοι και δεμένοι με εξευτελιστικά δεσμά, και υπομένουν με καταναγκασμό τις μισητές συνέπειες της δουλείας. .......... Έτσι μια δημόσια συμφορά μεταβαίνει στο σπίτι του κάθε πολίτη ξεχωριστά. Και οι αύλειες θύρες δεν μπορούν πια να τη συγκρατήσουν, αλλά αυτή συνήθως πηδά πάνω από τον περίβολο και βρίσκει οπωσδήποτε κάποιον, ακόμα κι αν, προσπαθώντας αυτός να αποφύγει το κακό, καταφεύγει στο βάθος των δωματίων. Αυτά με προτρέπει η ψυχή μου να διδάξω στους Αθηναίους, ότι η κακή διοίκηση προκαλεί πάρα πολλές συμφορές στην πόλη. Ενώ η χρηστή διοίκηση όλα τα αναδεικνύει ταιριαστά και αρμονικά, και συγχρόνως δένει με χειροπέδες τους αδικοπραγούντες. Τις τραχύτητες της εξομαλύνει, παύει την πλεονεξία, ταπεινώνει την αλαζονεία, ξηραίνει τα άνθη της άτης, μόλις αυτά εμφανισθούν, επανορθώνει στρεψοδικίες και καταπραϋνει πράξεις αλαζονείας, παύει την εμφύλια έριδα. Παύει την οργή από την ολέθρια έριδα και είναι κάτω απ’ αυτήν τα πάντα στους ανθρώπους αρμονικά και συνετά. |
ΠΗΓΗ
